Op transport

Het leven van een semi-legaal is niet altijd makkelijk. Onze 'rampspoed' is niet te vergelijken met de echte (economische) vluchteling. Wij zoeken gewoon de mazen van de wet. Regelgeving rond de verschillende visums is - ook in Thailand - een studie waardig. Arriverend via luchthaven krijgt men een visum on arrival voor dertig dagen. Via land vanuit Maleisië zestig dagen. Heen en weer naar Birma levert vijftien extra dagen verblijf op. Dan zijn er nog multiple entry visums, studentenvisums en regels rond een maximum verblijf van negentig dagen binnen een tijdsbestek van zes maanden. Volgt u het nog? Waar het op neer komt is dat we zo eens in de twee maanden het land uit moeten voor een nieuwe sticker en bijbehorende stempel in het paspoort. Kort en goed: drieëntwintig uur brommer, boot, minibus, nachttrein, brommertaxi en taxi heen. Paspoort afgeven bij het Thaise consulaat. Overnachten, paspoort ophalen en weer drieëntwintig uur taxi, brommertaxi, minibus, nachtbus, boot en brommer terug. Op en neer naar Maleisië.

Ed past ternauwernood in de bedstee van de nachttrein.

WK 2010 Nederland - Japan

Even wat beeldmateriaal van de voorbereiding op en het verloop van de wedstrijd Nederland – Japan.

De Oud Hollandsche Slingerfabriek - het terras van ons appartement in Koh Tao Thailand.

Ed draait met behulp van ons tover-aanwijs-afhoud-stok, door een opengeknipte limonadefles, de drie rood-wit-blauwe linten in elkaar.

Daarna wordt er een beroep gedaan op natuurkundige mechanismen – door spanning op de gedraaide linten en zwaartekracht, wordt de rood-wit-blauw-slinger in elkaar gedraaid.

Tegelijkertijd worden er in ijl tempo drie oranje bikini’s en vijfentwintig oranje polsbandjes gehaakt.

Bij een echt Nederlands potje voetbal mogen de bitterballen uiteraard niet ontbreken. Onder begeleiding van duikinstructeur/chefkok Bas, draaien Valentijn en Ed de circa 125 bitterballen.

Sjors toont hier de oranje haarband uit de zomercollectie van Shu’s Chinese sweatshop.

Samira maakt van Japanse eetstokjes oranje haaraccessoires.

Ook Bom, de receptioniste van Buddha View, draagt Nederland een warm hart toe.

Bitterballen Bassie met zijn meissie Marie en receptioniste Bom. Bas draagt hier overigens een ‘Team Japan – Buddha View T-shirt’, maar het is hem vergeven.

Om onze Japanse vrienden van Buddha View een hart onder de riem te steken, bieden wij hen een zelfgemaakte oranje-bucket aan: Sang Som (Thaise whisky) met 7-up en oranje-limonade, voorzien van oranje rietjes.

De oranje-supporters kijken op een groot beeldscherm in Buddha View Restaurant naar de wedstrijd Nederland – Japan.

Na de door Nederland gewonnen wedstrijd gaan Japanse en Nederlandse supporter gezamenlijk op de foto.

Uniform van een Eilandbewoner

Even een plaatje van een wezenlijk onderdeel van het uniform van een eilandbewoner: de slippers. Zelfs dat rubberen schoeisel is onderhevig aan mode - de Havaianas zijn ook hier de norm - maar het kan ook anders. Je kan ook gewoon de standaard niks-aan-de-hand Thaise slipper kopen. Die is leverbaar in alle kleuren van de regenboog en kost nagenoeg niks. Ze zijn echter helaas niet verkrijgbaar in de maat 'boot'. Maar dat is nog niet het ergste. Het lastigste aspect van de standaard slipper is het feit dat menigeen met de zelfde slipper loopt. Het is hier gebruikelijk dat je je schoeisel uittrekt wanneer je een huis, winkel of ander etablissement betreedt. Het resultaat is dat er een woud aan slippers voor de gemiddelde deuropening ligt. Vind dan maar eens jouw slippers terug als het standaard slippers betreft. De oplossing?

Rood-wit-blauw identificatie draadje.

Verhuizing

Aangezien het initiële plan toch écht was om te reizen door heel Zuidoost-Azië en we vooralsnog niet veel verder zijn gekomen dan één eiland - Koh Tao Thailand - hebben we bedacht dat we maar weer eens moeten verkassen naar een ander huis. Zonder gekheid, wat echt onze drang tot verhuizen heeft aangewakkerd? De kleur van het water. Niet van de zee rond het eiland – die is onafgebroken azuur blauw - maar van het water in het appartement waarin we nu zitten.

Wat is er mis met dit plaatje? Juist, de kleur van het kraanwater! Het is een superfijn appartement met tv en een bankstel (!) maar de kleur en vooral de geur (roest/bloed) van het kraanwater is echt gaan tegenstaan. Nu is het wel zo dat er overal op dit eilandje een waterschaarste heerst, maar bij navraag blijkt het elders een stuk minder. Dus morgen keren we weer terug naar ons vorige appartement. Onze verhuisdrang ligt trouwens zéker niet aan ons ongenode huisdier in het huidige appartement, dat is een lieverdje.

Onze wandelende tak/blad kleurt ook mooi bij de gordijnen.

Zijn jullie klaar voor het WK?

We zeggen tegen heel (duikend) Nederland: "Hup Holland hup, laat de leeuw niet in z'n wetsuit staan". Ons plan was simpel: probeer met wat rare foto's op een website Nederlandse duikers (in spé) te trekken. Tijdens het WK kunnen ze bij ons duikcursussen volgen en 's-avonds, onder het genot van bitterballen, op een groot scherm de Afrikaanse zegetocht van het Nederlands elftal beleven. Wat als een grap ontstond, is uitgegroeid tot een ludieke fotoshoot voor de cover van het magazine 'Duiken'. Vanaf de derde week van juni ligt onderstaand magazine bij uw lokale kiosk in de schappen.

Van links naar rechts: Shu, Valentijn en Yvonne [Foto: Ed Regeer].