80's party Buddha on the Beach Bar

Afgelopen zondag was er een jaren ’80 party in de Buddha on the Beach Bar. Het viel niet mee om een passende outfit te vinden of te creëren. Er zijn hier op dit eiland slechts drie supermarkten waar ze, naast voedingsmiddelen ook dingen als huishoudelijke artikelen, papierwerk, wol en stof, en speelgoed verkopen. Kleding uit de jaren '80, of typische accessoires uit die tijd zijn natuurlijk ver te zoeken op een eiland waar ze hoofdzakelijk namaak Billabong bikini's en zwemshorts en imitatie Havaianas slippers verkopen. Uiteindelijk hebben we de gehele voorraad Rubik's Cubes van een supermarkt opgekocht en er mooie sieraden van gemaakt. Daal even met ons mee af naar de tijd van grote schoudervullingen, getoupeerd haar, en hoge taillepantalons; een sfeerimpressie.

Meisjes dansten toen nog om de, centraal op de dansvloer geplaatste, handtassen.

John McEnroe is gesignaleerd en was nog steeds overtuigd van zijn eigen gelijk: 'That ball was in!".

Freddy zag er een stuk beter uit dan de afgelopen negentien jaar.
Alles kon in de jaren 80, zo lang het maar fluoriserend en/of gifgroen was.
Herkent u hem nog? Robert Smith van 'The Cure'.
Madonna's outfit werd met (net even te veel) graagte gekopieerd door divemaster in wording Andy.
De twee nerds van de avond. Beiden losten ze de onmogelijke oplosbare Rubik's Cube op in exact 6,43 seconden. Gelijk spel dus.

Dancing Dave was niet van plan om zich te laten hangen als een jojo, dus zong hij mee met Wham!: Wake me up before you gogo.

Mr T, een paar tinten lichter dan voorheen, was ook aanwezig. Dankzij 'het zwarte gat' is hij aan lager wal geraakt en moest uiteindelijk zijn gouden kettingen omruilen voor goedkopere zilveren.

Scott mocht met Tomo slowen. Kent u dat nog? Dat ongemakkelijke, zenuwslopende geschuifel aan het eind van de klassenavond? Kortom, het was een geweldige avond waar we ons vreselijk hebben kunnen aanstellen op de dansvloer met The Pointer Sisters, The Weather Girls, Rick Ashley, Flashdance, Madonna, Michael Jackson en niet te vergeten Wham!

We hebben er alles aan gedaan

Maar toch zijn ze vertrokken. Valentijn en Yvonne hebben na zes maanden Koh Tao de banden weer eens flink opgepompt, de karren volgestouwd en de wetsuits vervangen door zeemlederen fietsbroeken.

Ze zijn weer onderweg. Dinsdag 13 juli jongstleden zijn ze op de nachtboot naar Chumpon gestapt. Eerst nog even 500+ kilometer naar Bangkok stoempen, om daar op 21 juli het vliegtuig te pakken naar Milaan. Een beetje vakantie vieren in Italië en dan vervolgens richting Nederland peddelen. Bijna twee jaar van huis. Zoals gezegd: wij hebben alles geprobeerd om onze vriendjes hier te houden.

We hebben een verrassingsbarbeque georganiseerd na een uitputtende, uiterst ingewikkelde, door ons uitgestippelde fiets-puzzeltocht-Koh-Tao-2010. Onze hoop dat ze de weg zouden kwijtraken en daardoor de boot zouden missen, werd in de kiem gesmoord door Yvonne's feilloze richtingsgevoel; binnen no time zaten ze aan onze tuintafel te knagen aan de kipsaté.

We (Shu) hebben/heeft zelfs onze/haar liefste glimlach opgezet en met zoet gevooisde stem gevraagd: "Ach, toe... blijven jullie niet nog hééééééél ietsiepietsie eventjes?". Maar niks, niente, nichts, nada! Dus wensen we ze safe travels en 100 regenbogen onderweg.

Shu's Familie Fu

Je verwacht het niet, maar sommige Chinezen zijn hartstikke leuk. Zo arriveerde afgelopen week de familie Fu op Koh Tao. Vader Fu met zijn twee zoons, drie dochters en één van zijn zakelijk partners. Pa Fu blijkt - naast zeer hartelijk en gastvrij - zijn bedrijf gevestigd te hebben op een uur reizen van Pa Cheung's geboortedorp. We zijn uitgenodigd om in november bij hun langs te komen - en dat gaan we zeker doen.

Van links naar rechts: dochter één Fu, dochter twee Fu, zakenpartner, Shu, David Fu, Pa Fu, Michael Fu, Kang Fu.

Nieuw clublid

We hebben er weer één. Een nieuw lid van de club. We hadden al een bende van vier, en daar is nu een vijfde aan toegevoegd. Weer een Nederlander die zijn heil zoekt onder het Thaise wateroppervlak. Ashwin heet de beste knul, en nog mooier is zijn achternaam: Prins!

Overmand door vreugde en puur geluk parachuteert Valentijn als een ware malloot naar een diepte van 30 meter, Shu klaart - om hem maar extra goed te kunnen aanschouwen - zenuwachtig haar duikmasker en Yvonne pakt - bang voor ademnood bij de eerste aanblik van ons nieuwe lid - alvast haar back-up ademautomaat.

[tromgeroffel modus: aan] Dit is hem dan: Ashwin Prins! [tromgeroffel modus: uit]

Oh, sorry, dít is hem dus. En gelieve geen flauwe comments te posten over zijn scheefgeknipte pony.

Tuinhuis

Ook op de Thaise televisie heeft Nederland verloren van Spanje. Dat is best vervelend, zeker ook omdat er een aantal zeer vervelende Spanjaarden met ons meekeken naar de finale. Na de wedstrijd kwam het 'olé-é, olé, o-o-lé, o-lééé' me behoorlijk de strot uit. Dat leed is nu echter verwerkt en het is dientengevolge tijd voor weer een topic op ons weblog. Even iets luchtigs maar dan? Ons riante onderkomen, onderdeel van een mini paradijsje van een Oostenrijker genaamd Chris Wagner (familie van?), heeft een nieuw naambord gekregen. Mooi geschilderd en vakkundig geplaatst door wat Birmezen.

We leven op een paradijselijk eiland in een tuinhuis - is dat niet sjiek?

WK voorbereidingen in volle gang

Met enig pijn in het hart lezen we wat we missen: de voorbereidingen voor de plaatsing van een megascherm op het Museumplein en de wegsleepregeling voor auto's die geparkeerd staan langs de route van de huldigingstocht voor 'onze jongens'. Wie gooit 22 jaar na 1988 de opblaaspop richting Nigel de Jong en welke leipo springt vanaf het brugwachtershuisje de gracht in richting rondvaartboot? We houden ons aanbevolen voor al (!) het opgenomen beeldmateriaal op DVD van huldigingen, rondvaarten, en feesten en partijen in den Lande. Maar, wij zitten ook niet stil. We doen wat we kunnen om de mannen vanuit Thailand te steunen. Lokale tijd 01:30 uur zitten wij paraat voor de buis; ondanks de hitte, gehuld in oranje kniekousen!

De fabricagelijn voor aankondiging-/wervingsborden voor Buddha View Restaurant

Free complimentary cat

We hebben bij de sleuteloverdracht van ons nieuwe tijdelijke Thaise optrekje, tevens de beschikking gekregen over een, bij het huis horend, wit langharig monster. Ze lijkt behoorlijk veel op een poes - juist, een Thaise poes dus.

We hebben nog geen naam voor haar - iemand een suggestie?

Even voor Maarten: 'Helloooo massááááááááge'.

Een eige huis, een plek onder de son

We zijn weer eens verhuisd, dit keer naar een heel fijn huis in het Noorden van het eiland, in Sairee Village. Even een sfeerreportage:

The Garden House nr 4 - by night.

The garden - by day.

Het terras met karakteristieke Thaise stenen krukken en tafel.

De keuken met openslaande deuren naar de ruime master bedroom.

De slaapkamer.

De badkamer met prachtig ochtendlicht door de hoge vensters.

Kantoormode

Onlangs bereikte ons het nieuws dat het weer uitverkoop is in Nederland. Een uitgelezen kans om eens goed te shoppen voor leuke jurkjes, mooie twin-sets en sjieke pakjes voor op het werk. De ouderwetse winkelkriebels kwamen spontaan bij Shu boven, dus ze is ook direct maar gaan shoppen voor een nieuw 'werkoutfit'.

Hier draagt Shu, staand in haar kantoor, een flamboyant mantelpakje met subtiele opdruk.

Hier worden nog wat andere exemplaren uit de nieuwe winter 2011 collectie getoond.

Hebbie-em al?

Hij ligt in de winkel. Hét collectors-item van 2010: het julinummer van het magazine 'Duiken'. Volg het goede voorbeeld van één van onze trouwste lezeressen van ons weblog en ren voor uw exemplaar richting plaatselijke Bruna, Ako, Priméra, of duik desnoods in het tijdschriftenschap van de Albert Heijn.

(Wil)Ma, het meest enthousiaste meisje van ons promotieteam!

Een dagje op kantoor

Ziehier, het Southeast Asian headquarter van Ed Regeer Photography Inc. Net als bij Google, of welk ander superhip bedrijf dan ook, is het ook bij Ed's multinational vooral van groot belang dat je op slippers en in korte broek naar je werk komt. Momenteel wordt er middels een stukje marktverbreding gewerkt aan de bestorming van weer een nieuw marktsegment: de onderwaterfotografie van Shu's Chinese cursisten.

Voor de inrichting is inspiratie opgedaan bij Café del Sol in Mae Haad, Koh Tao. Zeer af en toe wordt er ook nog wel eens écht werk afgeleverd. Niet door Ed zelf uiteraard, maar door Shu die haar sweatshop-activiteiten heeft moeten verplaatsen naar een grotere locatie. De bestellingen van de gehaakte oranje hup-holland-hup pols- en enkelbandjes liepen namelijk enorm op.

Nog ff twee wedstrijden winnen en dan keert de rust weder.

Maarten bedankt!

Op het to-do lijstje stond nog het onderwater fotograferen van Maarten's cadeautje voor de (toentertijd) instructeurs-in-opleiding: een onderwater schrijflei. Voorkomt communicatiestoornissen en kan worden ingezet om elkaar op 30 meter diepte de liefde te betuigen, dan wel om een ongehoorzame student een standje te geven. Anyway, met z'n allen in koor: "Maarten bedankt vriend!"

Magnetisch en hypermodern, ronduit een topcadeau!