Welkom in 2011

Wij zitten al in 2011 en volgens de berekeningen moeten jullie nog ruim 4 uur wachten. Even de schaal oliebollen en appelflappen wegwerken voordat de champagnekurken en de astronauten kunnen knallen. Zo op het eerste gezicht kunnen we wel zeggen dat 2011 er goed uit ziet. Dat belooft veel goeds.

Wat is hier aan de hand? Nou, dit is de manier waarop op Koh Tao het nieuwe jaar wordt ingeluid.
Het onvermijdelijke vuurwerk wordt ook hier ingezet om de boze geesten op afstand te houden.
Maar wat we niet echt kennen in Nederland is de wenslantaarn die hier in honderdtallen worden opgelaten. Fijn gezicht om die dingen naar de hemel te zien stijgen. Goed, wij luidden 2011 in op blote voetjes op het strand. We hopen dat jullie allemaal een evenzo fijn begin hebben van het nieuwe jaar. Knuffel je naasten, buren en een ieder die je knuffelbaar acht en neem er ook één van ons. Happy New Year!

Terug naar de wortel

Ik (Shu) ben al jarenlang gefascineerd door verschillende verhalen over de familie van mijn vaders kant. Er moest nodig een duidelijke stamboom gemaakt worden van de familie. Daarom heb ik besloten om een geluidsdocumentaire te maken over de familie Yip. Ed en Tim hebben foto's gemaakt en die zullen de fragmenten ondersteunen. Mijn idee is om eenmaal terug in Nederland, een expositie te houden voor familie, vrienden en geïnteresseerden.Hele dagen heb ik met de geluidsrecorder gesprekken met familieleden opgenomen. Hier was ik met nicht Hau Yu op weg van haar huis naar de begraafplaats van onze voorouders. Zij had die dag alle inkopen gedaan en het offeren voorbereid.

Het oude familiegraf is al een aantal jaren geleden op last van de gemeente weggehaald. De plaatselijke overheid had andere plannen met de grond. Nu staan de urnen van onze voorouders op een algemene begraafplaats in Dongguan.

Bij de urnen worden een kip, rijst, thee, een alcoholische versnapering en fruit klaargezet. Als laatste wordt namaak geld en goud aangestoken. Met steeds drie wierookstokjes in de hand worden er wensen uitgesproken naar onze voorouders.
Geheel volgens traditie zijn we na het bezoek aan de begraafplaats naar de oude huizen van mijn vader, mijn vaders oom (Tim's opa) en mijn vaders opa gegaan. Dit is het hofje waar de huizen aan gelegen zijn. Het huis van mijn vader en overgrootvader zijn leeg en vervallen. Het huis van mijn vaders oom is verhuurd en wordt bewoond.
In het hofje is deze waterput te vinden. Het is niet zeker of dit één van de twee waterputten is, waar het plaatsje Da Zheng Tou naar vernoemd is. Da Zheng Tou heeft tegenwoordig, inclusief de vrouwen die vroeger niet werden meegeteld, 5500 inwoners.
Bij het bezoeken van de huizen hoort ook het offeren. Van de huidige bewoners van Tim's opa's huis, mochten we even ín hun woning om te offeren. Nicht Hau Yu helpt Tim het geld en goud aan te steken, terwijl mijn vader liever zijn eigen geld veilig stelt.
Ik bleek niet de enige die het idee heeft gevat een stamboom van de familie Yip te maken. Toevallig zijn er twee zeer toegewijde ambtenaren van het stadje Da Zheng Tou die zich bezighouden met het in kaart brengen van alle families van Da Zheng Tou. Toen ze hoorden dat mijn vader voor een paar weken "in de buurt zou zijn", werden wij uitgenodigd om met de heren de stamboom van familie Yip door te nemen en te completeren.
De heren hadden allerlei naslagwerk en oude en nieuwe foto's van het plaatsje bij zich. Dit is een foto van één van de twee waterputten waar Da Zheng Tou naar vernoemd is.

Gelukkig is mijn vader nog helder van geest als het gaat om zich de verschillende generaties te herinneren. Het feit dat mijn vaders opa met vijf vrouwen is getrouwd geweest, waarvan de jongste nog leeft en mijn vaders oom in China vrouw en kinderen had en later ook in Nederland, maakt het uittekenen van de stamboom niet makkelijk. In totaal hebben we nu zeven generaties in beeld en zijn er nog zes generaties in leven.

Vanwaar altijd die haast?

Op de laatste dag van het jaar even een overdenking vanuit Koh Tao, Thailand. Wellicht een mooie om mee te nemen het volgende jaar in. Komt-ie: we leven in een jachtige maatschappij, of worden we wellicht geleefd door een jachtige maatschappij? We horen je denken: "Zo-zo, die twee zitten op een tropisch eiland en nu worden ze ineens amateur filosofen?" Welnu, dan maar even wat plastischer:

Vanwaar altijd die haast?

Moet je poepen of zo?

Messentrekkers

We zitten niet alleen maar op de luie bips. We doen ook wel eens wat. Als we uiteindelijk maar lekker te eten krijgen, dat is de voorwaarde. Wat is er mooier dan deze twee zaken samen te brengen? We gingen dus volgaarne in op het aanbod 'kookcursusje Chinese keuken'. Zoals dat gaat met kookcursussen in Azië, brengt men je eerst naar de lokale markt om de ingrediënten in originele staat te aanschouwen. En uiteraard om je lekker te laten gruwen van de lokale delicatessen. In het geval van deze markt in Yangshuo: de honden- en kattenslager. "No take picture please".
Onze oefenkeuken bevond zich in een schuur, in een dorpje even buiten de stad. Toegegeven, de cursusleidster is een bedreven en gedreven schat van een dame die het feit dat we met jassen aan in de koude schuur stonden te koken, volledig deed vergeten.
Shu in actie. Op navolging van goed voorbeeld vermorzelt ze zonder enig mededogen de hulpeloze knoflook en sjalotten onder haar hakmes.
Tim naast de kundige cursusleidster. Hij gaf aan verbaasd te zijn van eigen prestatie: een compliment voor de begeleiding. Het was een top middag met heerlijke gerechten als: gestoomde gevulde groenten, biervis Pijiu Yu, en aubergine Yangshuo Style. Twee duimen (of willekeurig welke andere vinger) de lucht in voor onze sifu.

Everybody was kungfu fighting

Wat is hier nu weer aan de hand? Jongens in rare ruim zittende pakken die staan te springen terwijl ze op leven en dood luchtgevechten houden met onzichtbare aartsvijanden. We zijn beland in een tempel annex Kungfu museum in Foshan.Eén, twee.... hop. Zo zie je me, en zo ben je te langzaam om te achterhalen waar ik ben gebleven.
Dit is een buste van kungfu grandmaster Ip Man Tong. Hij was de meester van wijlen Bruce Lee, wiens wieg in het Shunde district van Foshan stond.
De kenners van de klassiekers herkennen de ram en schop oefenpaal uit pak hem beet Enter the dragon of The return of the dragon. Het is de houten bokszak van Bruce Lee.
Shu heeft de camera overgenomen en je ziet dat ze een kungfu blik heeft die sneller is dan het licht. De toeschouwers aan de overkant kijken nog naar de plek waar deze brave kungfu leerling zojuist stond, maar Shu is hem te snel af. Ze zag zijn moves al mijlenver aankomen en knipte een plaatje op het juiste moment. Als een ware Cartier-Bresson vangt zij de kungfu knul voor eeuwig hangend boven de kil grijze grond.
Dit is ook een onderdeel van de kungfu opleiding, de leeuwendans: twee mannen in leeuwenpak dansend en deinend op de maat van trommels.

Zo ziet het er iets spectaculairder uit. De bedoeling is dat de leeuw een hoog opgehangen krop sla te pakken krijgt. Note van uw redactie: het is de leeuw uiteraard weer gelukt.

Yangshuo is zo gek nog niet

Zo ver van huis mis je soms de dingen van thuis. Dan doe je even je ogen dicht en denk je aan erwtensoep en dampende chocolademelk. Toch hoef je niet je ogen te sluiten om dingen van thuis te zien.

Dit kennen we. Op de fiets, een tandem in dit geval, langs het bordje 'De koffie staat klaar' van een uitspanning in de immens uitgestrekte polder.
Als we echter even laten zien in welke omgeving dit bordje staat, dan zal u het beginnen te dagen dat het wellicht tóch niet in Nederland is. We hebben een trip gemaakt naar Yangshuo, in de provincie Guangxi in China. We verbleven in het guesthouse The Giggling Tree van het Nederlandse stel Paulien Leisink en Karst Draaisma. Ze hebben in een fenomenaal landschap hun paradijs gevonden.

Het landschap, dat bezaaid is met circa 70.000 kalksteen bergen, is ideaal voor wandel- en fietsroutes. Met bamboe vlotten steek je de rivieren over om aan de overkant weer verder te fietsen door oude boeren dorpjes. Fietsend over de dijkjes en tussen de kroppen sla en mandarijnboompjes door, zie je overal die hoeveelheid wereldvreemde bergen.
Ed aan de wandel door weelderig groen. Handen op de rug, dit landschap zet aan tot introspectie.

Na hard gewerkt te hebben in het rijstveld krijgt Ed een sleepie van een eeuwenoude gekromde boerin.

Nog meer weelderig groen. Dit is een dijkje tussen vis en groente kwekerijen.
Een man's grootste en waarschijnlijk liefste bezit: zijn waterbuffel.

Zo hebben we, samen met Tim een heerlijke dag gevuld. Met z'n drieën fietsend langs de Yulong rivier. Geen stress, geen gedoe, geen telefoon: life's good.

Zoekplaatje. Ed en Shu wandelend langs de Li rivier ten Noordoosten van Yangshuo.

Een ietwat scheef aflopende horizon, maar toch een best aardige opsomming van wat de omgeving zo mooi maakt: blauw boven, groen beneden en berg, rivier en bootje.

Pottenbakkersdorp

Ze zijn in China gek op: de grootste, de langste, de oudste, de dikste, de dunste en de gestippelste. Zo chauffeurde Mr Jackson ons naar Shiwan. Een dorpje met de langste en waarschijnlijk oudste, nog steeds in gebruik zijnde pottenbakoven. Shiwan kreeg niet voor niks de eretitel 'Ceramics capital of South China'. Het heeft een geschiedenis van het bakken van potten en keramiek die maar liefst 500 jaar terug in de tijd gaat. Uw afhaal Chinees bij het wijkwinkelcentrum heeft ongetwijfeld wel zo'n gezellig dik Buddhabeeldje uit Shiwan.

Hier draait het om: de ancient Nanfeng Dragon Kiln. Oftewel een hele grote liggende lange oven. Hij ligt op het plaatje links naast de trap, overdekt en tegen de heuvel op. Het ding is 34,4 meter lang en is aangestoken tijdens de Ming dynastie (1506-1521) en sindsdien is hij nooit uitgegaan.

Eromheen liggen oude huisjes, fabriekjes en de onvermijdelijke tempel. Uiteraard vindt u direct vóór de uitgang de winkel met van die geinige snuisterijen.
Mr Jackson naast de kiln, bij één van de vier deuren waardoor de te bakken voorwerpen worden ingebracht. Kortom, voor de volgende Engelse kruiswoord puzzel: potters oven (4): kiln.

Eten met Mr Jackson

We zijn veelvuldig op pad geweest met de chauffeur van Yi Ha. De alleraardigste vriend heet Chuck Sing. De Chinezen hebben de rare gewoonte om een Westerse naam aan te nemen. In de regel is die naam een verbastering van de Chinese naam. Chuck Sing had er echter nog geen, of wij niet wat wisten. Laat dat maar aan ons over. Chuck Sing, Chuck Sing... Jackson. Geniaal! Althans, dat vonden we natuurlijk vooral zelf.Op een van onze omzwervingen met Mr Jackson kwamen we in dit plaatselijke restaurant terecht. Mr Jackson wist een gerecht dat we moesten proberen.
Maak de borst maar nat. Mr Jackson, schenkt u nog wat thee in om onze droge zenuwachtige keeltjes te smeren? Dan bladeren wij even door de Lonely Planet op zoek naar de vertaling van de naam van het gerecht: "Als het maar geen gedroogde rattenreepjes in slangenbloed is".
Hopsa, het ziet er wellicht niet erg aantrekkelijk uitgeserveerd uit, maar het is om te smullen. Vis in olie met kruiden, taugé en de halve oogst van een gemiddeld Chinees dorp aan rode pepers.
Blue Ribbon biertje er bij om het af te blussen en wij garanderen u: u bent verkocht en u kijkt nooit meer om naar de nummer 66 Babi Pangang.

Gooi een ding in die Ding

Met Tim togen we naar de berg Dinghushan bij de plaats Zhaoqing in China. Het gebied is een UNESCO reservaat met een overdaad aan natuurschoon. De wandelaar die zich de moeite neemt om zich door al dat moois naar boven te worstelen wordt boven op de berg beloond met een weldadig uitzicht. Je kan trouwens ook gewoon met het toeristenwagentje. Naast al die groenvoorziening is er ook wat plat vermaak aanwezig. Althans, voor Chinese begrippen is het ritueel om gelukwensen in een grote pot op drie poten (een zogenaamde 'Ding') te werpen een zaak van groot belang. Wanneer je echter Shu meeneemt om wat van die pakketjes met voorspoed in deze grootste Ding ter wereld - met een diamater van vijf meter - te tossen, dan kan je lachen.

Daar gaat-ie. Zie je dat rode voorwerp terugketsen tegen de rand?
Nog een keer, achterwaarts nu. Voor de goede orde, deze worp was minstens vier meter te laag.
Recht omhoog - we zien het rode voorwerp boven in beeld - en weer recht omlaag.
Een 'oefenworp' zonder gelukspakketje, als ware ze Tiger Woods die droog zijn perfecte swing tentoonspreidt.
Een zijwaartse worp mocht - het zal u verrassen - ook niet baten.
En nóg een misser, rakelings langs de gehele zijkant van de Ding.
Uiteindelijk, na wat tips van Tim wist Shu zich met een zeer elegante worp wat voorspoed te vergaren. Wereldkampioen darten zal ze nooit worden.

The last emperor

Kunt u zich de film nog herinneren? The last emperor; het verhaal over Pu Yi, de laatste keizer van China?
Ik vond dat deze kleine man wel iets van de hoofdrolspeler weg heeft. Met zijn mooie geel-roze keizerlijke jas en mooie schoenen.
Duidelijk van hoger stand dan het gemiddelde, zich blootsvoets, dan wel blootbuiks voortbewegende rapaille.