Een jaar op pad

We luidden vandaag ons tweede jaar van onze reis in. 31 januari 2010 vertrokken wij vanuit het koude Nederland om, grotendeels op onze blote voetjes de wijde wereld te bewandelen. Kloven tussen tenen, zwemmers eczeem, eelt hoeven, ingegroeide nagels, de echte infanterist weet: zorg goed voor je voetjes, want ze zijn je levensader.
Het was een jaar waarin vriendschappen werden verdiept [note van de redactie: de ware filosoof in Maarten komt in deze foto duidelijk naar boven].
Een jaar waarin ook hele fijne nieuwe vriendjes werden gemaakt.
Bijzondere mensen die je in zeer korte tijd zeer na komen te staan. Valentijn en Yvonne zullen onlosmakelijk verbonden zijn aan warmte, zee, diepgang en dierbare vriendschap.
Schatten van mensen van wie je een beetje gaat houden. Dit is Aurora uit Italië. In de oudheid was Aurora de Romeinse godin van de dageraad. Heden ten dage wordt de term Aurora gebruikt voor het poollicht. Ze is één van de zonnestralen op Koh Tao.
Een jaar dat vooral draaide om ontmoetingen en het delen van een spontane lach met familie, vrienden of volslagen onbekenden.
Laten we nog een foto nemen...
van de 366e zonsondergang...
en dan toasten we op het Chinese Nieuwjaar [note van de redactie: het jaar van het konijn wordt op 3 februari ingeluid), jullie gezondheid en op alle volgende ontmoetingen in het komende jaar van onze reis.
Postscriptum: gefeliciteerd met ons aller Bea's drieënzeventigste.

Maandag wasdag

Of je nou een riante walk-in closet hebt, of leeft vanuit een rugzak, kleding en wasgoed heb je altijd.

Zó hangt onze kleding te luchten in de slaapkamer, aan haakjes onder de fan. En onze vuile was?

Die brengen we naar NOK Laundry. Voor 350 Bath (€ 8,57) wassen zij tachtig kledingstukken voor ons.

We krijgen de heerlijk ruikende kleding terug voorzien van mooi gekleurde draadjes. Daarmee kan ons wasgoed van dat van andere eilandbewoners worden onderscheiden.
We brengen echter niet álle vuile was weg. De fijne was doen we zelf.
En die laten we drogen aan deze speciale waslijn voor reizigers. Een zeer handige constructie van in elkaar gedraaide elastieken koorden met aan weerszijden een haak. Er komt geen wasknijper aan te pas. Met dank aan Esther voor dit ingenieuze cadeau.

Fundive

Het is al weer een tijdje geleden dat we samen een fundive maakten. Dus vandaag gingen we samen op pad om te duiken voor de lol. Geen studenten, geen uitgebreide serie van af te vinken skills die onderwater moeten worden gedaan. Geen spannende verhaallijn of bijzonderheden.

Gewoon simpel op zoek naar murenen die schuilgaan in scheuren en vriendelijk edoch waarschuwend naar je staren met hun witte kraaloogjes.
En vanuit de verte zwaaien naar de behaarde rug van een schattige Nudibranch. Een prima woensdag op Koh Tao. De enige smet op de dag was het kleine schoothondje dat zijn hand overspeelde. Hij durfde te blaffen naar de loslopende pitbull terriër die zijn territoriumpje in daverde. Als ware het een lappenpop zo schudde de terriër in luttele seconden voor onze ogen het leven uit de kleine witte dreumes. Ook dat is Thailand.

Oude tijden herleven

Denk je rustig na het eten samen op het brommertje op een tropisch eiland naar huis te rijden, word er plotseling keihard vanuit een Thais eethuis "Hé Ed!!!" geroepen. Een oud-collega vanuit Ed's carrière bij Albert Heijn, komt met een grote grijns naar ons toe gesneld! En wat blijkt? Al lange tijd heeft Marc overwogen om zijn PADI Open Water te halen, maar steeds was het er niet van gekomen. Zijn vriendin Lieke wil graag haar PADI Advanced Open Water halen, maar alleen als Marc zijn duikcursus gaat doen. Tja, dan ben je natuurlijk bij ons preciés aan het juiste adres.

Vergezeld door Lieke zwemt Marc hier met nog één angst in zijn lijf voor het behalen van zijn PADI Open Water: het af- en opzetten van zijn masker onder water.
Na het volbrengen van de oefening is Marc duidelijk een stuk ontspannender.
Vol trots schrijft Marc in ons duikschriftje dat hij wél zijn masker af durfde te zetten en Lieke niet. Niet te overmoedig hè Marc, eerst maar eens afwachten of je het de eerstvolgende duik nog steeds durft...
Met een voldaan gevoel gaan Marc en Lieke weg uit Koh Tao en laten ons achter met een herinnering aan een gezellige tijd.

Zo zie je maar, ver weg van Nederland op een tropisch eiland doen spontane ontmoetingen oude tijden én ouder geworden jongens herleven.

Krijg nou tandjes (Part II)

Van China gingen we via Hong Kong terug naar Thailand. In het voor Ed reeds bekende Bangkok aangekomen, liet hij Shu de veelbesproken (toeristische) plekken zien zoals Khao San Road en Soi Rambutri. Tevens nam hij haar mee naar zijn vaste adres in Bangkok: Four Sons Guesthouse.

Shu verbaasde zich niet alleen over hoeveel (kerst)verlichting er op straat te zien was. De ontelbare kraampjes en warenstalletjes in China Town met alleen maar tassen, accessoires en kerstartikelen waren voor haar nóg verbazingwekkender.
Tot Shu's grote blijdschap en wederom verbazing was het Four Sons Guesthouse slechts vijftig meter verwijderd van Buddha View's Bangkok Office. Een eerste teken van een waar "thuiskomen". Maar wat bevreemde Shu het meest?
Deze straatvitrine met tweedehands kunstgebitten!Haar reactie was dan ook zéér spontaan en héél toepasselijk: "Krijg nou tandjes!"

Lach eens naar het vogeltje

Binnen de vervolgcursus Advanced Open Water bestaat er de mogelijkheid om onderwater te leren fotograferen. In dat kader heeft Ed vandaag geassisteerd en op zijn bevlogen manier aan de zeer geïnteresseerde Lina uitleg gegeven hoe het beste onze camera onderwater te gebruiken.

Terwijl Lina zich volledig concentreerde op haar neutrale drijfvermogen en de vele tips die Ed haar had gegeven, concentreerde haar lieftallige instructrice zich op de camera. Wat zij beiden niet in de gaten hadden, was dat er nog iemand naar het vogeltje lachte.
Het scheelde werkelijk maar twintig centimeter of dit vriendelijke vriendje van vier meter lang zwom tussen Shu's benen door!

Vijf dagen geleden zagen we hem voor het eerst en nu kwam hij nog eens langs om voor ons te poseren.

En wie is dit? Dit is de super blije Lina, die tijdens haar achtste duik al een walvishaai onderwater op foto heeft mogen vastleggen.

Vervroegd Valentijnsbericht uit China voor Jan

Jan, je bent geliefd tot in China. In Zhaoqing - had je überhaupt ooit gehoord van die plaatsnaam? - kwamen we tot onze verrassing deze muurschildering, annex liefdesverklaring tegen.

Even voor de duidelijkheid, voor degene die geen graffititeksten kunnen lezen, er staat: "Jan, you are my only love". Steek die maar in je zak!

Chinese gebruiken

Als afsluiter van de verslaggeving van de twee maanden Hong Kong en China volgt hieronder een feitenrelaas inzake China, de Chinezen en hun gebruiken.

Het is geen gebruik in China om ongeschoren infantiele bekken te trekken. Het is echter wél een gebruik, of bijna een religieuze wet om, wanneer er een camera op je gericht wordt, te allen tijde twee vingers op te steken in het internationaal bekende 'peace' gebaar.
Gelooft u ons niet?
Schrijf je wens op een briefje, hang er een kunstmandarijn of ander oranjekleurig object aan en gooi het over een tak van een heilige boom. Uw wens zal met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid worden vervuld. Het bijgeloof is diepgeworteld in de Chinese cultuur.
De Chinezen noemen zichzelf over het algemeen niet religieus. Toch gaat een groot deel naar de tempel en/of vereert voorouders. Je weet maar nooit. Hierboven een plaatje van enorme wierook kegels in de tempel van Feixia.
Chinezen kunnen niet spellen, zeker niet op menukaarten. Althans, niet in het Westers schrift. Op het vliegveld in Guilin troffen wij op de kaart een heerlijke Ti La mi Shu cake aan. Die kon Shu natuurlijk niet laten staan. Maar goed, ik geef het u te doen, probeert u eens in Chinese karakters uw eigen naam te schrijven.Hier toont Shu het gebruik om briefjes van 20 Yuan tegen je voorhoofd te plakken terwijl je het volkslied fluit. Nee, dat zal het toch niet zijn. Shu staat voor het landschap dat is gebruikt voor de afbeelding op het 20 Yuan briefje. Chinezen zijn dol op dit soort toeristische attracties.
Het woord sifu is al eens eerder gevallen in een topic op ons weblog. Vrij vertaald betekent het zoiets als leermeester. Een van de medewerksters van Excellent Gas, de lieftallige Michelle, is gek op fotograferen. Na wat tips van Ed heeft ze hem maar gelijk gebombardeerd tot haar sifu. De sifu moet naar Chinees gebruik volledig in de watten worden gelegd en moet worden voorzien van alles wat zijn hartje begeert. In ruil onderricht hij je en zal hij je af en toe een lai see toeschuiven met wat zakgeld. Grote hilariteit alom toen de student - sifu relatie tussen Michelle en Ed ten overstaan van allen werd bevestigd.

De stereotypen zijn waar. Honden, katten en ratten, alles eten die Chinezen. Hierboven een plaatje van een zelf gebrouwen alcoholische versnapering op basis van ingemaakte slangen. Slokje?
Over de toiletgebruiken van de Chinezen in het algemeen zullen we niet al te veel uitweiden, we houden het beschaafd. Maar dit wilden we u niet onthouden. De mannelijke bezoeker van het toilet van een keurig, ietwat oubollig koffiehuis in Zhaoqing ondergaat tijdens het urineren een goedkeurende blik van een wellustige dame. Het feit dat het bovendien een Westerse dame betreft kan niet anders betekenen dan dat de Chinese man af en toe een totaal onverdiend bevestigend schouderklopje nodig heeft.
Tenslotte, de Chinezen zijn in sommige dingen niet veel anders dan wij. Ze hebben de menselijke neiging om de dingen mooier voor te stellen dan ze zijn. Dit is, volgens het bordje links boven in beeld, het 'Business centre' van ons hotel in Zhaoqing. In werkelijkheid is het 'Een oude desktop computer met printer zonder papier op een tafeltje met oncomfortabele stoel achter een plantenbak'. Maar dat paste helaas niet helemaal op het bordje.

Shu's familie Fu (part II)

Je herinnert je vast Shu's familie Fu nog wel. Ze wonen in Shenzhen, een stad op de grens met Hong Kong. Op weg van Dongguan naar Hong Kong dachten wij nog even bij ze langs te hoppen. Het werd uiteindelijk een midweek.

Pa Fu blijkt nogal gefortuneerd te zijn en hij is voorzitter van zo'n beetje alle buitensport activiteiten clubjes in de gehele regio, dan wel van geheel China. Van The Noble Merchant Golfclub, via de Chinese afdeling van de BSAC tot en met de Shenzhen International Marine Club, pa Fu schuift overal als (vice) voorzitter aan de bestuurstafels aan.
Hij heeft geld, invloed en een hoop leuke hobby's. Een fijne combinatie. Op een middag kreeg hij lucht van Ed's werk als fotograaf. Hij vertelde dat hij half China als amateurfotograaf heeft vastgelegd en of we zijn studio en doka even wilde zien. Wat volgde was een tour door een enorme, aan huis gebouwde professionele doka en door een portretstudio waarop een gemiddelde Nederlandse fotograaf uitermate jaloers zou zijn. Vervolgens hebben we de hele middag als speelkameraadjes in zijn fotostudio rondgedarteld. Begeleid door zijn twee schatten van dochters hebben we met de duurste apparatuur wat waardeloze plaatjes geschoten. We hebben enorm gelachen met de beste baas.
Hij had een vraagje voor ons. Of we even, volledig verzorgd, op en neer wilden vliegen naar het Chinese eiland Hainan om te kijken of we daar wat duik gerelateerde activiteiten kunnen opzetten met inzet van zijn bootjes. De volgende dag vertrokken we naar Hainan en weer een dag later deden we verslag aan Fu. Er zijn wel wat mogelijkheden, maar laten we er in april, na wat maanden Thailand en Indonesië, op terugkomen. Dan komen we wel even terug naar China. Captain Shubing hierboven zegt: wordt vervolgd. En oh ja, die legerauto en dat bootje hierboven... yep, die zijn van hem. Naschrift voor Maarten: Pa Fu vroeg of ik een vaarbewijs heb, dan kan ik die schuit van het plaatje, met wat betalende klantjes door de Zuid Chinese Zee gaan sturen. Prima baantje lijkt me zo, alleen staat dat witte kapiteinsjasje één man natuurlijk het best.

Guangzhou 2010

Wellicht heb je er iets van meegekregen. Van 12 tot en met 27 november zijn de Asian Games gehouden in het Chinese Guangzhou. Het is een soort Aziatische miniversie van de Olympische Spelen. Met eigen ogen zagen we de enorme inspanningen die zijn verricht om de provinciehoofdstad van Guangdong klaar te maken voor het internationale evenement.De infrastructuur en het openbaar vervoer zijn top en de panden nabij het grote stadion zijn futuristisch. Je voelt in alles dat China haar best doet om door middel van het organiseren van dit soort evenementen te laten zien wat ze waard is. Wij kunnen dit; als een ondersteuning voor het zelfvertrouwen.
Dit staaltje fijne architectuur met de taille van een supermodel is bedacht door de Nederlander Mark Hemel. Het is het gezicht van de Asian Games 2010: de Canton tower. Een 612 meter hoge, continue van kleur veranderende, gedraaide TV toren in het hartje van Guangzhou. De toren trekt veel bezoekers, zelfs de Chinese Bugs Bunny komt en kijkje nemen.
Shu hatseflatse er vakkundig een plaatje van, maar deze dame fotografe had schijnbaar enorme moeite de immense toren te vinden.

Pafferige panda

Nog nooit hadden wij in het echt een panda gezien. We reizen de halve wereld rond om er uiteindelijk in Guangzhou in China eentje te aanschouwen en wat denk je? Legt dat beest de hele tijd te maffen!

Zelfs voor een gezellige foto met Shu (voor in beeld) was de panda (achter in beeld) niet te porren.

Komt er eindelijk wat beweging in het beest, is het alleen maar om zich uit te rekken, wat te krabben om vervolgens weer door te snurken.

Waar zou hij van dromen? Aan die grijns te zien: poedelnaakte pandameisjes in slow motion rennend door een regenbui van bamboeblaadjes.