De Indiër drinkt meerdere malen per dag een shot zoete thee met melk - beter bekend als chai - uit kleine terracotta wegwerp kopjes.
Op iedere straathoek en in iedere steeg is verse chai te verkrijgen.
De chai-masters brengen water met veel melkpoeder aan de kook om vervolgens een handvol losse theeblaadjes in het brouwsel te deponeren.
Met de pink omhoog - India is immers een kolonie van Engeland geweest - tik je de godendrank vervolgens achterover.
Meestal zijn zowel de bereider als de nuttiger van de chai van het mannelijke geslacht, maar af en toe vind je een chai-shop waar de uitzondering maar weer eens wordt bevestigd.
Er wordt zoveel suiker door de chai geroerd dat men zich bij het nuttigen ervan - ter voorkoming van stuiteren door extreme bloedsuikerwaarden - moet vastgrijpen aan de uitspanning.
Oh ja, we zeiden al eerder: het zijn wegwerp kopjes. Wij Hollanders vinden dat zonde, waarom niet hergebruiken? De Indiase logica zegt: heel veel mensen zijn afhankelijk van de productie en verkoop van de kopjes, dus breken na gebruik is een noodzaak.
Slupie, slurpie Ed, dit brouseltje vindt zijn weg wel in jou veel gekastijde maag. Bijzonder, in warme landen drinken de mensen mierzoete drankjes, daarvan zou je denken krijg je toch heel veel dorst? Als je zoveel transpireert wil je vast wel veel water drinken?
BeantwoordenVerwijderenIk vraag mij dan af wat voor luchtjes daar "hangen", zoveel mensen bij elkaar, je zou je eenzaam gaan voelen als je maar een moment alleen was!
En hoe zit het met de keuringsdienst van waren? Waarschijnlijk wordt het heel natuurlijk opgelost. Als je jou thee-klanten wilt houden dan moet je ze verse thee geven, overleven zij dat dan komen ze morgen weer terug!
Ik hoop van harte dat de scherven daar geluk brengen en dat het de mensen een blijmoedig hart geeft. Vrolijkheid en een grote glimlach maakt het leven dragelijk.