Lang leve Bea

De dag waarop Ed Nederland, en Amsterdam in het bijzonder, het meest mist, is Koninginnedag. We zitten hier wel veel op een boot, alleen is hier nergens een gracht te vinden en schallen Dré noch de drie J's hier over de bootboxen. Hoewel we heel ver van huis zijn, konden we onze lieve Bea uiteraard niet in de kou laten staan door deze dag geruisloos aan ons voorbij te laten gaan. 

Shu haalde haar zelfgehaakte oranje bikini en bijpassende kroon uit de kast en we togen op pad voor twee frisse ochtend duiken in de Golf van Thailand.

Je dacht dat de attributen slechts op de boot werden gedragen? Een Hollander ben je in hart en nieren, dus ook op diepte! 

Uiteraard rekenen we op deze feestelijke dag de oranje Butterfly fish tot onze favorieten koraalvissen. 

Na het duiken spraken we af om de Buddha on the Beach Bar in oranje stijl te versieren. Tot groot vermaak van de manager van de bar, Darren, die altijd in is voor een feestje, namen de Hollanders rap de toko over. 

De aanwezige Nederlanders werden geronseld om te helpen de 100 oranje ballonnen op te blazen. Vooral de hierboven afgebeelde Groningse afvaardiging, bestaande uit de Jilke, Rense en Nienke, bleek een prima blazers ensemble - ze namen een aanzienlijk deel van de ballonnen voor hun rekening. 

Enkele van Shu's Chinese klanten lieten zich met liefde beschilderen door de Nederlandse Divemaster Trainnee Rianne. Met een keur aan mogelijke oranje figuren - molens, vlaggetjes, sterren en appeltjes - deed zij een ronde langs de aanwezige duikers.

Frank - zijn Westerse naam - kreeg, als ware hij een operazanger in de traditionele Kantonese opera, een paar vette wenkbrauwen aangezet. Normaliter zijn ze diep zwart, maar zeg nou zelf, oranje is toch veel flitsender?

Ma - zijn Chinese naam - was iets minder overtuigd van de noodzaak van zoveel oranje. Maar sportief als hij is liet hij toe dat Rianne ook zijn gezicht gebruikte om haar kunstnijverheid aan een ieder ten toon te spreiden. 

De Chinezen kalligrafeerden op hun beurt een paar knappe karakters op Shu's gespierde arm. Er staat iets in de trend van: 'Nederland is geweldig'.

Om de goede internationale betrekkingen nog maar eens te bevestigen, moest er uiteraard een groepsfoto gemaakt worden. 

Maar we moesten natuurlijk ook met zijn tweeën op de plaat. Wat volgde was een ingewikkelde pose waarbij één van ons - we noemen geen namen - nogal nadrukkelijk in beeld trachtte te geraken; hetgeen uiteraard lukte. 

Wilhelmus van Nassouwe, ben ick van Duytschen bloet. Ook onze Duitse achtergrond verloochenen we natuurlijk niet, we poseren graag even voor de oranje Jägermeister vlag: proost! 

De enige die de Oranjebitter en andere spraakwaters aan haar scherpe neus voorbij liet gaan, was Buddha View's hond Pepsi. Blij met haar gehaakte halsband met fleurige bloem, viel ze ondanks de Hollandse muziek in de bar in een diepe slaap met dromen van koekhappen en sjoelen met hamburgers.