Met de ondergaande zon in de rug begaven we ons over de strandzandweg op weg naar de beschaafde wereld.
Voor nog geen euro per liter benzine tank je hier in het dorpje General Luna je brommer vol. Jammer genoeg blijven we niet lang op het eiland, anders hadden we mooi 'zegeltjes' kunnen sparen voor tandpasta, een Flat Iron, een Rice Cocker of een Wonder Oven en na 7.333 liter heb je een Colored TV (lees: gekleurde TV).
Zou dit de zin van het leven zijn? Een verharde zandweg. Palmbomen. Brommer. Zon en zorgeloosheid.
We verblijven nu aan de Oostkust van de Filipijnen. Op de wereldkaart ziet u rechts van ons heel veel blauw. Met een beetje pech komt dat blauw na een aardbeving in beweging. Dan kan je maar beter de Tsunami nooduitgang met je brommer weten te vinden.
Keurig 25 kilometer per uur door de bebouwde kom - en geef ons één goede reden om haast te hebben op een fijn en ongecompliceerd surfeiland.
De schaduwen werden langer, maar het geluk hield niet op. 
Na een fijn ritje plaatselijke Route 66 stuurden we weer richting ondergaande zon, want we moesten voor het donker thuis zijn. De koplamp deed het naar Filipijns gebruik namelijk niet.
Het Filepijnse leven doet jullie zichtbaar goed, aangepaste actieviteiten voor "onze wereldreizigers"! De verkenners gingen er op uit, de prachtige schoonheid van de natuur ontgaat jullie niet. Dit is BELEVEN!
BeantwoordenVerwijderenEn wat de zin van het bestaan is:
- een goede rentmeester zijn van onze aarde, de mensen en de natuur.
- jezelf en je naaste een gelukkig leven bezorgen en de toekomst voor de jeugd met zorg omringen (in standhouden van Oceanen, vissen, bossen, dieren, landschap, e.d.).
Zie je het nu duidelijk....., wij hebben met elkaar nog héél veel te doen!
Aktie van vandaag: deze week dankdag voor het gewas, wij gaan vandaag van de overvloedige oogst fruitbakjes maken voor de zieken. Bloemen voor de mensen die geen fruit mogen.
Morgen brengen wij alles bij de mensen, die zullen er blij mee zijn!