Ihamahu kids

Uiteraard kunnen we Ihamahu niet verlaten voordat we u een fotoreportage over de toekomst van dit dorp hebben getoond. Hiervoor zijn we naar twee van de drie scholen van Ihamahu gegaan. Bij het zien van de fotograaf, kropen de kinderen in eerste instantie achter het hek: je kan maar beter je waterijsje veilig stellen voor zo’n grote blanke man. Ze roofden voorheen wel meer dan alleen je ijsje. Deze meisjes verscholen zich in eerste instantie, bij het zien van een rare Chinees, even achter de grotere kinderen.Maar al snel was het ijs gebroken toen bleek dat de fotografe een klein beetje Indonesisch sprak.Deze jongen schroomde zich totaal niet voor de camera. Hij was zich wel degelijk bewust van zijn pose. Wellicht is hij het aanstormend talent van Ihamahu.Op het sportveld van de middelbare school SMP troffen we deze uitgelaten tieners.We konden meegenieten van het spel dat een combinatie is van slagbal en trefbal. We verbaasden ons erover hoe de scheidsrechter de teams uit elkaar kan houden. In onze ogen heeft iedereen dezelfde chocolade tint huid, zwart haar en hetzelfde shirt aan. Wij kregen vroeger op school tenminste nog een lintje om ons te onderscheiden van de verliezende tegenpartij.Op de lagere school werd gisteren het gazon gemaaid. Alle kinderen werden geacht mee te helpen het gras in zakken op te ruimen (lees: naar het strand te brengen en bij het andere afval te gooien). Deze jongetjes hadden de grootste schik met dit karweitje.Dit vrolijke schatje heeft de meest aanstekelijke lach van Ihamahu. Eéntje om nooit meer te vergeten.En we sluiten af met deze schoonheid, een familielid van - hij kan niet vaak genoeg worden genoemd - Simon Tahamata.