Naar Nusa Laut

Na een kleine week de geboortegrond van de familie Pattinaja te hebben verkend, werd het tijd voor onze eiland-hoppers het volgende avontuur aan te gaan. Aangezien er vanuit Saparua alleen op marktdagen een boot naar het eiland Nusa Laut vertrekt, begaven we ons zaterdag met volle bepakking naar de markt van Kota Saparua.

Ed keek er helemaal naar uit om de overtocht te aanvaarden.Totdat wij begrepen van een kruier dat we naar de boot moesten lopen. Daarop vroeg Ed in zijn beste Bahasa Indonesia: ‘Hoe bedoel je, over deze modderbende hier – di sini?’Ja, eerst door het afval, dan de modderpoel en het laatste stukje tot aan de pijpen van je goede zondagse korte broek door het water.Midden op deze foto is een bootje te zien. Daar lag onze boot naast. Toen we met stinkende schoenen vol bagger aankwamen bij de boot, bleek dat de schipper van plan was om nog een uurtje te wachten voor vertrek. Er moesten nog goederen geladen worden vóór de afvaart.Even dachten we een meevallertje te krijgen, toen de schipper na een kwartiertje het anker tóch al ophaalde. Maar tot onze verbazing roeide de man het bootje terug richting de kade. Het water steeg en met het terugvaren van de boot, zou het de dragers een stuk ploeteren door het water schelen.En ja hoor, na een half uurtje, waren we weer terug bij ‘af’. We hadden aan onze ploetertocht kunnen ontkomen als we – net als iedereen – nog een uurtje rustig op de kade hadden gewacht.Uitgerust met drie motoren van 40 PK, die elk gemiddeld vijf minuten ‘geruk’ nodig hadden om te starten, verlieten we Saparua. Wij waren inmiddels licht ontvlambaar – niet alleen figuurlijk door de situatie, maar vooral letterlijk omdat we doordrenkt waren van de benzinedampen.