Willie de walvishaai

Gisteren stond wederom Chumpon Pinnacle als duikbestemming bij Buddja View op het bord. Aangezien Ed vorige week op dezelfde duikstek al de walvishaai had gezien, was hij ervan overtuigd dat zijn grote vriend niet wéér daar zou zijn.

Nog geen kwartier na de afdaling bij Chumpon en inmiddels op 18 meter diepte, zag Shu plotseling een donkere schaduw boven haar verschijnen [red: een schaduw waar men in Den Haag dezer dagen zo gemakkelijk overheen lijkt te stappen].

En wat bleek bij het omhoog kijken? Willie de walvishaai!

Op dat zelfde moment zwom één van Shu’s klanten direct achter Willie aan om hem te fotograferen, terwijl twee andere klanten ineens met behoorlijke vaart begonnen op te stijgen. En Shu had nog zó in haar briefing uitgelegd bij elkaar te blijven en niet als malloten achter de walvishaai aan te zwemmen.

Kortom, Shu, die het te druk had om iedereen weer bij elkaar te krijgen en de duik veilig voort te zetten, heeft weinig meer van onze grote vriend meegekregen.

Maar goed, “ieder nadeel heb z’n voordeel” zou iemand zeggen. Ed en Shu beschikken nu wel over een paar mooie plaatjes van Willie.

PADI AOW PPB

Na de wrakduik volgde de vijfde duik van de Advanced Open Water cursus voor onze lieftallige dames. Eenduidig wilde Team ‘Mermaid’ het neutraal drijfvermogen beter leren beheersen. Met veel zin en moed sprongen ze zodoende bij duikstek Twins te water voor de ‘AOW Peak Performance Buoyancy (PPB)' duik. 

Bij het zien van een kleine demonstratie van een oefening door instructeur Bas, dachten de meiden in eerste instantie aan een prima imitatie van een spartelende neerstortende helikopter.

Maar al snel konden de dames het kunstje van ‘ondersteboven hangend drie loodblokjes omtikken met je ademautomaat’ schadeloos en (bijna) geheel zonder handen nabootsen. Aan het eind van de duik moesten Bas en Ed hun maskers menig maal klaren. Ze grienden tranen met tuiten - waardoor hun maskers continue volliepen - bij de gedachte dat het al weer de laatste AOW cursusduik was voor de meiden en dat een afscheid met rasse schreden naderde. Liefdevol stelden de schatten hun instructeur en zijn assistent echter gerust en beloofden hen weldra (binnen een week of twee) terug te komen naar Koh Tao voor wat extra duiken.

PADI AOW Wrakduik

Na de verplichte diepe duik en de navigatieduik heeft de PADI Advanced Open Water cursist nog drie duiken tegoed. Team ‘Mermaid’ koos als derde duik de nachtduik uit. Van de mooie octopus die werd gespot en de prachtige sterrenhemel bij beëindiging van de nachtduik, moeten jullie zelf maar een plaatje bij denken. Over de vierde duik zullen wij jullie hieronder van beeldmateriaal voorzien.

Rondom Koh Tao kan er op verschillende wrakken worden gedoken. Het wrak Sattakut is vanwege zijn ligging – tussen 20m en 30m - zeer geschikt voor Advanced Open Water cursisten.

De Sattakut , die men in juni 2011 naar de bodem heeft laten zinken, is het jongste wrak van Koh Tao. Al snel werd dit wrak één van Koh Tao’s populairste duikstekken.

Dit bijna 50 meter lange oorlogsschip werd in de WO II door de Amerikaanse marine gebruikt tijdens de bezetting van de Japanse eilanden.

Voorzichtig en beheerst zwemmen de dames door het brede open gedeelte van de Sattakut. 

Na het bezoek aan de Sattakut wordt er richting het noorden gezwommen naar de daarnaast gelegen duikstek Hin Pee Wee. 

Hin Pee Wee is door de aanwezigheid van de Sattakut een nieuwe duikstek van Koh Tao geworden.

Het bestaat uit een aantal mooie koraalformaties met veel leven er omheen.

Bovendien is het zicht er op dit moment uitzonderlijk goed – zo’n 20 meter. 

Voor instructeur Bas is het een ‘makkie’ deze enthousiaste meiden mee uit duiken te nemen.

Nog even 3 minuten wachten op 5 meter tijdens de veiligheidsstop voordat de meisjes boven water enthousiast kunnen uitspreken hoe leuk ze het vonden.

PADI AOW Navigatieduik

Geen van de leden van Team Mermaid stopte na het volbrengen van hun Open Water cursus. Ze gingen allen gelijk op voor hun PADI Advanced Open Water (AOW) certificaat. De enige voorwaarde was dat Bas weer voor instructeur zou spelen en Ed zich ook weer bij de groep zou aansluiten als manusje van alles.

Ook Shu werd van harte uitgenodigd om een duikje mee te wagen. En met succes, want op de verplichte diepe duik zag de groep inclusief Shu de walvishaai, waarover we in een eerdere post al berichtten.

De tweede verplichte duik in de PADI AOW cursus is de navigatieduik. De meisjes hadden iets meer moeite met het gegeven 'kompas' en ze hadden een heel ander idee bij het concept ‘de juiste richting’. Het resultaat was verdwaasde blikken en geschud met ‘niet werkende’ kompassen. Maar de lol was er niet minder om. 

Gelukkig viel er na de verplichte navigatie-oefeningen nog wat moois te zien tijdens de duik op Twins, zoals deze trigger fish die speelde met zijn eten; een dichte schelp. Hij had wel trek in paella met kokkels, of wat te denken van in witte wijn gestoomde kokkels? Het probleem schuilt echter in het openen van de schelpen.

PADI Open Water dag 3

We gaan nog even terug in de tijd om de blogreeks over de PADI Open Water cursus van ‘Team Mermaid’ af te ronden. We hadden dag 1 en dag 2 achter de rug en hadden er nog één tegoed. De wekkertjes gingen vroeg en de dames meldden zich keurig om 07:15 uur bij de duikschool Buddha View om vol overgave de laatste dag in te duiken.

Ondanks het ongekend vroege uur was er geen spoortje slecht ochtendhumeur bij de meiden te bekennen, zelfs niet toen ze zich de klamme en kleffe wetsuits in moesten wurmen.

Met een frisse en fruitige plons doken we het blauw in. Wat the middle of nowhere lijkt, is in werklelijkheid de prachtige duiksite Southwest Pinnacle.

Zonder problemen daalden we af naar duistere en mysterieuze diepten. Bas ging voorop en leidde de groep langs Boxer Shrimps, Moray Eels en Giant Groupers.

Even een klein compliment voor Inge. Enkele jaren geleden kreeg ze vlekken in haar nek bij de gedachte aan zwemmen in water waarin ook vissen verkeren. Nu dartelt ze net zo makkelijk dwars door een school van die glibbers heen.

De safety stop op vijf meter bood Ed een uitgelezen kans om de chickies mooi te vereeuwigen in hun strakke duikpakken en met hun vreemde wuivende kapsels.

De 2^e en laatste duik van de dag was gelijk de 4^e en laatste duik van de cursus – volgt u het nog? We mochten naar White Rock waar we top omstandigheden troffen met zicht tot 30 meter.

Team mermaid moest nog een klein aantal oefeningen afhandelen, zoals het onder water af en weer opzetten van het masker, maar dat verliep uiteraard geheel zonder problemen; had u anders verwacht?

Het was een top PADI Open Water cursus. Voor zowel instructeur Bas, als zijn assistent, Divemaster Ed was het een waar genoegen om de meiden te introduceren in de wondere onderwater wereld. Het afscheid van de schatten kon gelukkig nog even worden uitgesteld, want ze schreven zich en masse in voor de volgende PADI opleiding: Advanced Open Water. 

PADI Open Water dag 2

Na een ochtendje van ‘opsluiting’ in de klas voor het laatste theoriegedeelte van de cursus Open Water, mochten onze enthousiaste dames eindelijk met de boot mee hun eerste Open Water duik maken. 

Reikhalzend keken zij uit naar de plek waar zij straks voor het eerst het diepe blauw in mogen springen.

Aangekomen op het bovendek van Buddha View’s big boat voor de briefing, moest instructeur Bas eerst de conciërge bellen om een vreemd soort slingeraap uit het klaslokaal te laten verwijderen.

Het lijkt er even op dat de dames moesten helpen de boot voort te trekken naar een veilige parkeerplaats.

Bij nader inzien bleken de dames zich klaar te maken voor de eerste afdaling.

Zou Inge hier wat onwennig op zoek zijn naar haar favoriete Green Turtle of tóch naar haar evenwicht onderwater?

Kim wist al snel de camera te verleiden met een vrolijke lach.

Anne kon al twee nachten niet slapen van pure opwinding; eindelijk maakte ze haar eerste duik in zee.

En Manon, die als laatste bij deze enthousiaste meidenclub is aangesloten, vond het ook helemaal “okay”.

Tine uit Noorwegen is zowel boven als onder water de rustheid zelve.

Wat Bas – en alle duikinstructeurs – betreft, zijn alle Open Water studenten net zó leuk en enthousiast als deze vijf zeemeerminnen.

Wij willen whale shark, wij willen whale shark!

De afgelopen week werd al meerdere malen een whale shark gesignaleerd op Koh Tao's Chunpon Pinnacle. Vandaag was het onze eerste gelegenheid, sinds onze terugkomst op Koh Tao, om op Chumpon Pinnacle te duiken. Het zou toch wel heel toevallig zijn als wij vandaag al de whale shark zouden tegenkomen?!

En ja hoor, als je maar hard genoeg denkt: "Wij willen whale shark, wij willen whale shark!", dan komt hij vanzelf. Hij is echt zó cool!

Jarige jEd

In eerste instantie leek vandaag niet anders te beginnen dan alle andere vrije ochtenden op Koh Tao. Rond 06:00 uur staat Shu op en maakt zich klaar voor de dag. Een uurtje later hijst Ed zich ook uit zijn bed en wordt rustig wakker. Tóch viel het onze Ed op dat Shu nogal onrustig was deze morgen.

Om uur 08:00 zou namelijk Ed's fijne verjaardagtaart, inclusief verse café latte en cappuccino, bezorgd worden. Taarten in Azië smaken overigens allemaal hetzelfde: zeer boterig en vrij smakeloos zonder luchtig gebakken cake van binnen. Bovendien zijn de kaarsjes niet geheel zonder gevaar voor eigen leven.
'Fro my sweetheart'? Het overschrijven van een briefje is voor de meeste Aziaten ook een hele uitdaging. Maakt niet uit, het gaat om de gedachte.

PADI Open Water dag 1

Een paar dagen geleden meldden zich een aantal enthousiaste duikstudenten bij Buddha View Dive Resort voor een Open Water Cursus in het Nederlands. De uiterst ijverige studenten werden ingepland in een cursus die de volgende dag van start zou gaan.

De Nederlandse instructeur Bas nam de studenten met liefde onder zijn hoede. Bij het zien van deze zeer lieftallige dames, kon hij niet wachten om met hen alle vier in zee te gaan.
Steeds meer duikstudenten hebben voor aankomst op Koh Tao al e-learning gedaan, waardoor het theoriegedeelte van de Open Water Cursus, zeker voor de pientere Inge, een ‘eitje’ is.
De zwemtest van 200 meter zwemmen en 10 minuten drijven was bepaald geen straf voor de dames; in de zon is het momenteel namelijk 35+ C˚. En voor de papa’s, die langs de kant van het zwembad staan toe te kijken hoe de dames watertrappelen als ware het voor een zwemdiploma B, is het evenmin een zware straf.
Aangezien Bas graag de aandacht van de dames voor zichzelf wilde houden, stuurde hij Divemaster Ed steeds weer weg voor een boodschap: ‘Ed, haal jij effe een doosje bougie-vonkjes bij de afdeling 'Losse schroeven'?’
De oplettende kijker heeft ongetwijfeld gezien dat er een vijfde dame is aangeschoven. De Scandinavische Tine maakt deze Open Water cursusklas compleet en gelijk een stuk internationaler. In het restaurant van Buddha View werden de zwembad oefeningen één voor één met de dames doorgesproken.
Bij het demonstreren van de ‘buddy check’ blijkt het kameraadschap van Bas en Ed als nergens anders. De gehele riedel BCD, Weightbelt, Releases, Air, Final O.K., verloopt soepel en als vanzelf .
Hier lijkt het of Ed de meiden het water in duwt, maar in werkelijkheid helpt hij ze met hun ‘giant stride’. Een techniek waarmee je vanaf een grote duikboot makkelijk te water kan gaan.
Daarna volgden de eerste oefeningen in het ondiepe gedeelte van het zwembad – eerst maar eens boven water leren ademen door de regulator.
De dames, Anne en Inge, hadden de grootste lol onderwater en het ging allemaal helemaal ‘okay’.
Ook de oefeningen in het diepe gedeelte van het zwembad gingen allemaal soepeltjes en zonder problemen.
Er zat slechts een kleine kink in de kabel [lees: spastisch gespannen spier]. Bij één studente (Inge) schoot de kramp in haar teen, waardoor ze haar rechter vin uit moest trekken. Gelukkig heeft ze inmiddels geleerd hoe ze zelf haar kramp kan verwijderen in het water. Ed kon niet anders concluderen dat het hier een stel kanjers betreft en doopte de schatten: ‘Team Mermaid’.

We worden wereldberoemd

Twee jaar geleden maakten we al ons debuut door op de cover van het magazine 'Duiken' te verschijnen. Herinnert u het nog; het was dit plaatje:

Van links naar rechts: Shu, Valentijn en Yvonne [Foto: Ed Regeer]. Nu kan men wereldwijd via deze link een nieuw interview met Shu lezen.

Spetterend Songkran

Het was moeders Wilma al veel eerder opgevallen dat overal waar wij komen, er altijd wat te vieren valt. Deze keer vielen we wederom met ons neus in de boter. Voor de vierde keer dit jaar vierden we nieuwjaar; ditmaal de Thaise versie Songkran.

Bij de Thais komen er geen oliebollen, Chinese Drakendansen, of Indiase Holi-verf aan te pas. Ze luiden het nieuwe jaar in met liters water. Gisteren dook men overal, dus ook op ons geliefde Koh Tao, het jaar 2555 in.
De natte straten waren bezaaid met mensen die met water sjouwden.
Terwijl deze Aziatische schone voor de fotograaf poseerde, stond Shu in de rij om haar fles te vullen met water.
En dan kan het feestgevecht beginnen. Zoek iemand uit en bezorg hem een (koude) douche, opdat hij fris en schoon het nieuwe jaar in kan gaan. Een fijne manier om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen. Hier is Shu in gevecht met Marc Luxen, met wie ze vroeger op de middelbare school zat in Gouda.
Omdat Shu slechts gewapend was met een simpele waterfles en Marc beschikte over een Super Water Gun a.k.a. Supersoaker, schoot een barmhartige en strijdlustige feestganger Shu te hulp.
Deze vriendinnen lijken zeer geschikte kandidates voor de Miss Wet T-Shirt verkiezing - u hebt onze stem.
Maar een dergelijke mooie pose bleek lastig te handhaven toen er wat ijsblokjes werden toegevoegd aan het emmertje waarmee de dames in kwestie werden overgoten.
Gaat het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. Deze jongeman werd ingezeept en in de waterbak gejonast.
Een laffe actie: deze geheel ongewapende 'Madonna-with-the-big-boobies' werd vanachter beschoten.
Sommigen onder ons kregen niet alles meer mee van het feestgedruis. Dat lag niet aan een slaapgebrek, als wel aan de zeer ruime inname van een geheel andere drank dan bronwater.
Maar het allerleukst blijft toch als er een open taxibus langskomt met Japanse toeristen van een high end resort. Dat smeekt natuurlijk om een guerrilla ambush aanval. Kort en goed: we waren weer allemaal 10 jaar oud en vurig gevangen in een heerlijk watergevecht.