Brommeren

Gelukkig is er op het eiland Siargao meer te doen dan alleen surfen. Met liefde leverden we onze boards in voor een huurbrommer en neurieden we 'Born to be wild' terwijl we ons stalen ros beklommen voor een ritje over het eiland.Met de ondergaande zon in de rug begaven we ons over de strandzandweg op weg naar de beschaafde wereld.
Voor nog geen euro per liter benzine tank je hier in het dorpje General Luna je brommer vol. Jammer genoeg blijven we niet lang op het eiland, anders hadden we mooi 'zegeltjes' kunnen sparen voor tandpasta, een Flat Iron, een Rice Cocker of een Wonder Oven en na 7.333 liter heb je een Colored TV (lees: gekleurde TV).
Zou dit de zin van het leven zijn? Een verharde zandweg. Palmbomen. Brommer. Zon en zorgeloosheid.
We verblijven nu aan de Oostkust van de Filipijnen. Op de wereldkaart ziet u rechts van ons heel veel blauw. Met een beetje pech komt dat blauw na een aardbeving in beweging. Dan kan je maar beter de Tsunami nooduitgang met je brommer weten te vinden.
Keurig 25 kilometer per uur door de bebouwde kom - en geef ons één goede reden om haast te hebben op een fijn en ongecompliceerd surfeiland.
De schaduwen werden langer, maar het geluk hield niet op. Na een fijn ritje plaatselijke Route 66 stuurden we weer richting ondergaande zon, want we moesten voor het donker thuis zijn. De koplamp deed het naar Filipijns gebruik namelijk niet.

Cloud 9

Ed heeft tijdens de reis door Azië al leren duiken. Nu was de tijd aangebroken om sámen iets te leren; iets wat uw favoriete striphelden allebei nog niet beheersen: golfsurfen.

We reisden speciaal voor deze coole sportiviteit naar het eiland Siargao, waar eerder deze maand de jaarlijkse Siargo Surfing Cup werd georganiseerd.

De golven van de surfspot Cloud 9 zijn legendarisch. Vanaf het gelijknamige strand Cloud 9 loop je over de houten pier naar de plek waar je met je aangelijnde surfboard te water gaat.
Vervolgens peddel je tegen de hoge omklappende golven in naar de juiste plek om te wachten op de ideale golf; mogelijk zelfs een tube ride.

En kijk onze Shu eens staan op haar board. Op de achtergrond zien we Ed aan het werk in een omslaande golf.

Nou, was dat maar waar. Ed begon in eerste instantie op een veel te klein surfboard, waardoor hij steeds naar de bodem zonk. Bovendien werd hij hondsberoerd van de deinende golfslag. Hij was dus beter af door naar lokale kinderen te kijken die met jeugdige overmoed van de steiger afsprongen.

Vroeger sprong Ed van Frankrijk's hoogste rotsen, maar eerlijk gezegd zou hij ook dát niet meer durven. Hij hield zich angstvallig vast aan de reling.

Shu deed het de eerste dag helemaal niet slecht en stond al snel als een echte surfbabe op haar surfboard. Helaas speelde uiteindelijk toch haar middelbare leeftijd de tweede dag parten. Door de ernstige spierpijn en vele beurse plekken was ze niet eens meer in staat om normaal te lopen, laat staan te surfen.

24 (twenty four)

We verlieten ons duikeiland Panglao per tricycle en werden afgezet bij de haven Tagbilaran. Per Ocean Jet speed ferry vertrokken we naar het eiland Cebu.

Ons '24 (twenty four)' reisverhaal begint in de drukke haven van Cebu City.
Aan de kade van de haven lag ons gele vervoermiddel klaar. Een schip van de maatschappij Cokaliong.
Het onderschip werd bevoorraad met vracht en goederen.
En bovendeks haastten de passagiers zich aan boord om de boot niet te missen.
Na zonsondergang vertrokken we vanuit de haven van Cebu City voor een nachtelijke overtocht over de Boholzee.
Samen met nog zo'n 80 Pinoy én Shu lag Ed heerlijk languit gapend in zijn ruime bed te genieten van de airconditioning van de tourist class.
Het voordeel van de tourist class is de riante ruimte die je hebt als je rechtop in je bed zit.
De ware optimist in Ed weet echter dat het vanzelf weer morgen wordt.

En voor zo'n dageraad-plaatje liggen we graag een nachtje in de kreukels.

Ongeveer 12 uur na afvaart kwamen we aan in de haven van Surigao, de meest noordoostelijke punt van het Filipijnse eiland Mindanao.
En nóg eens 12 uur later, 24 uur na ons vertrek vanaf Cebu, zitten we met nóg een boottocht achter de kiezen aan het diner op het surfeiland Siargao.

De Slipperkoning

In Nederland is De Schoenenreus dé grootste. Hier op het eiland Panglao is De Slipperkoning dé schoeiselgigant.

In zijn openlucht werkplaats c.q. winkel maakt onze artiest naar eigen ontwerp kleurrijke creatieve flip flops in allerlei vormen.
Ed's ontwerp was gelukkig van een simpele vorm: surfplank, maat longboard.
En of je nou E.R. Regeer heet,
S.M. Cheung óf
L. de Behanger, onze rubberkunstenaar heeft een geschikt design voor iedereen.

Pig night

Ter gelegenheid van het vertrek van alle Chinese free-lance duikinstructeurs werd er in Sierra Madre Divers een speciaal afscheidsdiner georganiseerd. Na tweeënhalve week intensief duiklessen geven aan in totaal zo'n honderd Chinese duikstudenten, werden de duikinstructeurs incluis Ed bedankt voor hun inzet.
Choy en Conie zijn de shop mannagers van Sierra Madre Divers en snijden volgens Filipijnse traditie het knapperig geroosterd varken aan voor de gasten.
Shu heeft maanden moeten wachten op deze overheerlijk traktatie. Ze lachte daarom haar tanden bloot om die vervolgens in dit sappige varkentje te zetten.

Ed schepte als chef kok van de vegetarische afdeling een bordje van de groente en salade naar eigen recept.
Shayne - in het midden - is gespecialiseerd in het verknippen van t-shirts. Ze zet met liefde de schaar in saaie jongens-modellen t-shirts om ze om te toveren tot sexy schouder showende shirts.

Het vrouwelijk schoon van Siera Madre Divers, van links naar rechts: Jaki, Marie Jane, Shayne, Shu en Conie.

De hele Sierra Madre Divers crew: bootjongens, kapiteins, shop girls, shop managers, dive masters en instructeurs.

De boosdoener van de avond: de fles op de voorgrond. Tanduay, de geliefde lokale rum.
Nip even aan een fles en je verandert in een ware spontane lachebek (Marie Jane) of een soort karikatuur van Mister Bean.Hoe later de avond, hoe meer vrolijkheid de Tanduay teweeg bracht.
Hoe kan het ooit nog goed komen met een land waar een fles best drinkbare lokale rum €1,41 kost?

Panglao onder zeeniveau

We kunnen eigenlijk niet zo heel veel rapporteren vanaf ons eiland. Meestal is het lekker weer, en af en toe komt er een storm langs. De zon komt het hele jaar rond 05:30 uur op en gaat heel verrassend élke dag weer rond 17:30 uur onder. Om u toch te vermaken duiken we maar weer eens onder voor wat onderwater foto's.Dit is een tornado Jacks. De school zwemt al jaren rond ons buureiland Balicasag. Hij was een tijdje zoek en men vreesde al een nachtelijke illegale massacre door één van de vele vissersboten.
Bij het weerzien van de verloren schapen doet Shu een heel aardige impressie van een blije spleetoog.
Balicasag heeft een duikstek genaamd 'Turtle point'. Inderdaad, daar vindt u schildpadden. Deze wilde graag met Brett (rechts) en Jaki (links) op de foto.
Het koraal is fantastisch rond Balicasag. Dat vindt deze oude dame ook. De vis die op haar schild zit geplakt, is een remora. Met een zuignap op zijn kop plakt hij zich vast aan schildpadden, grote vissen en haaien. In ruil voor de lift ontdoet hij de Bob van parasieten en allerlei ander gespuis.

In één duik zagen we vier schildpadden, in de daarop volgende duik zagen we er nog eens twee. Het gaat echter niet vervelen om zo'n dame of heer te zien langsvliegen.
In de film Finding Nemo vraagt Nemo aan zijn pa hoe oud zeeschildpadden kunnen worden. Pa vindt er eentje in de film die naar eigen zeggen minstens 150 jaar oud is. U denkt dat dit wellicht ietwat aangedikt is? Kapitein Cook ving een exemplaar in 1777. Hij gaf hem aan de koning van Tonga en het beestje overleed in 1965.
We sluiten het geheel maar weer af met een zoekplaatje. Op de bovenstaande foto staat een leaf scorpion fish afgebeeld. We wensen vooral de kleurenblinden onder u heel veel succes met de opsporing van de gezochte delinquent.

Bub-bye haai!

Inmiddels bent u als trouwe volger van ons blog reeds gewend aan onze grappige ervaringen en spannende avonturen. Echter deze keer willen wij, als fervente liefhebbers van de natuur en vooral van de onderwater wereld, graag even met u stilstaan bij een serieuze zaak. Het betreft hier de bij Chinezen zo geliefde haaienvinnensoep, die zijn oorsprong kent in de Ming dynastie (1368-1644). Wist u dat van sommige soorten haaien de populatie met 90% is afgenomen vanwege de vangst ten behoeve van dit gerecht? Gemiddeld is de haaienpopulatie de afgelopen 20-30 jaren met 70% afgenomen.

Wij zetten ons daarom in tegen 'finning': het afsnijden van vinnen van levende haaien en de haaien terugwerpen in de zee, waarna ze zullen verdrinken.
Lieve mensen, we mogen zéker niet langer onze ogen sluiten voor dit soort verschrikkelijke afslachtingen. In de film Sharkwater kunt u zelf zien op welke afschuwelijke manier deze prachtige dieren worden gedood.

Gekleed in t-shirts met de tekst "Say no to shark fin" in het Chinees en Engels zet het hele team van instructeurs van Sierra Madre Divers zich in tegen 'finning'. Om Geert een plezier te doen beginnen we vanaf rechts: Feng Yu, Shayne, Bear, Romain, Shu, Gogo, Ed, Brett en Jaki.