zondag 29 november 2015

University of Cebu

Volgende week begint onze vakantie, maar momenteel zijn we nog even in Cebu voor een studie aan de University of Cebu. Nou ja, om eerlijk te zijn is het een training aan het Maritime Education and Training Center van de University of Cebu. We spenderen de dagen in de big city met een Safety of Life at Sea (SOLAS) Basic Training.
Dat betekent vroeg uit de veren, want wee je gebeente als je te laat verschijnt voor de lessen die om 08:00 uur beginnen op de campus in de wijk Mambaling. Er is een dagelijkse 'farmers market' naast de campus en Shu past zich goed aan aan de zeer strikte lokale ontbijtvoorschriften: eet een gestoomde maïskolf.
Het schoolplein van de universiteit met een deel van een schip dat ze gebruiken voor trainingen.
De Basic Training bestaat uit een viertal modules: Elementary First Aid (EFA), Personal Survival Techniques (PST), Personal Safety and Social Responsibility (PSSR) en Fire Prevention and Fire Fighting (FPFF).
We hebben al drie modules achter de rug en de komende dagen behandelen we de laatste resterende module, de PSSR. Eén van de spectaculairste modules tot nu toe was de FPFF... brandweermannetje spelen.
De overall zit Shu als gegoten. Zeg maar niks over platte billen in dit pak, want ze is licht ontvlambaar.
Volledig milieu verantwoord overgieten we de boel met benzine en steken het zooitje in de hens, om het vervolgens el rapido te blussen.
Na een debriefing van de strenge instructeurs is een ieder - voor dit onderdeel geslaagd - heengezonden. De training duurt in totaal acht dagen; ons inziens veel te lang voor de stof die wordt behandeld, maar we houden nog wel even vol. We grinniken om het schoolse karakter en de Aziatische discipline, maar hebben ook een hoop lol met de instructeurs en onze klasgenoten. 

Pre-Kerstdiner

Het leven aan boord is niet altijd even makkelijk voor Ed-de-vegetariër. De chef is helaas geen Yotam Ottolenghi adept. Alleen als er vegetariërs onder de gasten zijn, dan wordt er wat extra dierloos gekokkereld. Reden genoeg om ons, met vaste grond onder de voeten, te vervoegen naar Radisson Blu Cebu voor een pre-kerstdiner.
Het spiegelplafond in het hotelrestaurant Feria moest natuurlijk even op de foto, voordat we het zondag lunch-buffet te lijf gingen.
De luxe van een koude Chardonnay uit een kristallen glas - heel fijn. We toasten op kazen, broden, salades, Indiase curries, en... het beroemde dessert buffet.
Dít dessert buffet wel te verstaan, inclusief home made schepijs, lokale zoeterij en petit fours reuzenrad.
Een vorm van rammelende-maag-balletje-balletje tussen een rijtje tajines.
Na een handvol rondes langs de lekkernijen zat Shu 'puakka wuakka' vol en was het tijd voor de verplichte fotosessie met de kerstattributen in de hotellobby.
Shu naast de imposante kerstboom. Haar volledig natuurlijke pose doet niets af aan de ietwat vervreemdende setting. Kerst met bruine knieën onder een strandjurkje? Yep, dat is hoe we het hier aanpakken. Last Christmas en Mariah Carey bij 28 graden Celcius.

Philippine Siren

We hebben een hele tijd niks meer van ons laten horen. We hadden het druk en de internetverbinding was vaak waardeloos. Maar we beloven beterschap. Hieronder een korte samenvatting van onze laatste drie maanden. Na de eerste helft van ons internship op de Indo Siren te hebben afgerond, begonnen we met frisse moed het tweede gedeelte op de Philippine Siren.
Het was een waar thuiskomen op de Philippine Siren; op de witte zeilen en de groene kano's na, is alles gelijk aan de Indo Siren. Zelfs dezelfde borden en de kopjes staan in dezelfde kastjes opgeborgen.
Samen met Ferg, die ingewerkt zou worden om in januari als Operations Manager op de Palau Siren te starten, gingen we aan boord. En zoals iedereen, begonnen ook wij helemaal onderaan de ladder als de CD-interns.
Ook in de Southern Visayas komt na regen de zonneschijn met rechts aan de horizon een stukje regenboog.
De Filippijnen bestaat uit welgeteld 7107 eilanden en Gato is er één van, gelegen in de omgeving van Malapascua, ten noorden van het eiland Cebu. Hier hebben we prachtige duiken gemaakt gedurende de verschillende trips.
Wat te denken van dit romatisch eilandje Kalanggaman, ook in de omgeving van Malapascua?
Dit onbewoonde stukje paradijs op aarde is helaas in 2013 zwaar getroffen door Yolanda. Gelukkig leent het zich uitstekend voor een sunset walk gevolgd door een geheel verzorgde barbeque op het strand. Een zeer populair en gewaardeerde laatste avond van één van onze trips.
Het leven en werken op een zeilboot in de Filippijnen is niets anders dan in Nederland en op kantoor: in je bedrijfskleding [lees: korte broek en t-shirt op blote voetjes] achter de laptop [lees: op het zonnedek].
Maar dan wel om 5 uur op en om 22 uur naar bed, zo nu en dan nachtwacht, 4 duiken per dag, altijd een lach op je gezicht, steeds in het spotlicht van de gasten en alles aanpakken om de boot netjes en schoon te houden. Hier zijn kapitein Russell (hangend over de railing) en eerste stuurman Paul de buitenkant van de boot aan het schilderen.
Shu repareert hier de gescheurde kussens van de zonnebedden. Pure handwerk zonder enige hulp van vingerhoed of iets dergelijks.
Maar uiteraard is er ook wel tijd om met elkaar lol te maken tijdens de 24 uur van geen gasten aan boord. Sous Chef Joanry maakt voor de kust van Moalboal een salto achterover vanaf één van onze dinghy's (zodiac) om indruk te maken op zijn vrouwelijke collega's.
De drie Musketiers of misschien wel beter (van links naar rechts) Kwik, Kwek en Kwak. Kwik Ed is tegenwoordig niet meer zo quick, Kwek Donato is de altijd lachende lokale duikgids en Kwak Ferg is de grote vriendelijke Ier.
Een dramatische zonsopgang om de dag mee te beginnen; geen rookpluim maar gewoon spannende wolken.
Het duikteam van de Philippine Siren in september 2015 van links naar rechts: Jan, Donato, Ed, Shu, Ferg. Inmiddels is de samenstelling al enigszins gewijzigd: Jan is tegenwoordig de Operations Manager en werkt vanuit ons kantoor in Cebu. Ferg is de huidige Cruise Director en Ed en Shu... zullen vanaf januri 2016 de Cruise Director en Assistant Cruise Director zijn van de Philippine Siren!
Ter afsluiting van een mooie periode op de Philippine Siren een groepsfoto van één van de leukste trips; de families Newman en Frampton uit Engeland. Een belevenis om 10 dagen deel uit te maken van hun leven.