OV in Indo

Terwijl in Nederland de OV Chipkaart met veel horten en stoten in het leven wordt geroepen, maken wij zónder veel horten en stoten gebruik van het openbaar vervoer in Medan, Indonesië. Langs alle wegen en op iedere hoek van de straat kun je instappen in een 'becak'.

Het meest ideale vervoermiddel in de stinkende, oorverdovende en luchtweg- verstikkende chaos van verkeer.

Heerlijk de wind in je haren door het ontbreken van ramen in het voertuig.
Super comfortabele zitplaatsen.
Fantastisch ruim: met de billen op de voorbank en het hoofd op de achterbank.
Snel en makkelijk uit te stappen vanwege het ontbreken van deuren. Notabene: Ed past met zijn goddelijke, afgetrainde lijf nét door de opening en vult nagenoeg in z'n eentje het hele karretje!
Altijd blije en vriendelijke chauffeurs.
Hier zitten we in een 'bemo', een iets riantere en luxere versie van de 'becak'. Morgen zullen we met een hopelijk nóg comfortabelere bus vertrekken naar Bukit Lawang. Dit dorp staat bekend om de jungle met de Orang Utans. We gaan dus even terug naar onze 'roots' en zullen een aantal dagen uit de lucht zijn.

Oriental Romance

De good old Gary B.B. Coleman zong ooit: "A romance without finance is a nuisance". Dat geldt zeker voor de gemiddelde Oriental romance. Onlangs is namelijk uit een onderzoek gebleken dat, door de economische ontwikkeling die China doormaakt, de Chinese vrouw tegenwoordig haar man voornamelijk uitzoekt op zijn 'good earning capacity'.

Dat stelt Ed voor een probleem, aangezien hij al een jaar amper degelijk werkt verricht, continue in dezelfde kleren loopt en allesbehalve ambitieus zijn volgende carrièrestap voorbereidt.

De oplossing is simpel. Vertrek naar een land waar de valuta niks waard is ten opzichte van de Euro, sla je spaarvarken stuk en begeef je naar de money changer. Shu dendert in gedachte al glansrijk de Quote top 500 binnen - de eerste de beste geldwissel transactie levert namelijk 7.102.100,00 Indonesische Rupiah op.

Een dergelijke cosmetische oplossing lijkt, bij de aanblik van een blije Shu, knuffelend met haar stapeltje roze vriendjes, meer dan gerechtvaardigd.

Chap Goh Meh

Donderdag 17 februari, op het oog een heel gewone datum. Wat wij niet wisten, is dat op deze vijftiende avond van het Chinees Nieuwjaar Chap Goh Meh wordt gevierd: de Chinese versie van Valentijnsdag. Jonge ongehuwde dames begeven zich, tijdens de avond van de eerste volle maan in het Chinees Nieuwjaar, naar de kustlijn om mandarijnen in zee te werpen. Op deze manier hopen zij de zoektocht naar een goede echtgenoot te bespoedigen. Kortom, een zooitje ongebonden meisjes, op zoek naar een kerel: mooi concept.Op de Esplanade, het evenemententerrein van George Town, stad op Pulau Penang, dringen mensen samen langs de waterlijn voor het mandarijnwerpen.
Mandarijnen zijn in overvloed te koop voor slechts 1 MYR per stuk.
Hier wordt de ideale echtgeno(o)t(e) omschreven op de mandarijn. Graag: lange benen, lang ravenzwart haar tot op de fijn geproportioneerde bips, een weelderige buste en van degelijke komaf.
Natuurlijk moeten we eerst nog even op de foto. Dit keer geen opgestoken vingers in een peace-sign, maar een opgestoken, met wensen beschreven mandarijn.
Eén, twee... hop. Mikken op het mandje. Een rake worp levert deze jonge deerne een ideale echtgenoot op.
Deze gemiddelde Chinese jongeman kent waarschijnlijk zijn zwakke kant op het gebied van coördinatie. Wij hebben dat gebrek tijdens de duikcursussen ook aan de lijve ondervonden. Dus, ondanks deze jongeman's flitsende armbeweging.
Eindigt de mandarijnworp glansrijk rechts NAAST het vlot met mandjes.
Aan het eind van de avond hult Penang zich in rook en daalt er een licht neder op het volk. De goddelijke prins?
Nee, gewoon lekkere Chinese vuurwerkshow. Mooi om in een land te zijn waar verschillende culturen en religies hun festivals vieren en waarbij de mensen met een andere komaf gewoon meedelen in de feestvreugde. In Nederland schieten we in de vlekken bij het idee een nationale viering van het suikerfeest in te voeren, laat staan om er bijvoorbeeld je vrije 2e Pinksterdag voor op de te geven. Wat vieren we ook al weer met Pinksteren? Juist, de indaling van de Heilige Geest, als u dat iets mag zeggen. Anyway, de groeten aan Geert vanuit Maleisië.

20 jaar Mart en Roos

Mart en Roos, vandaag op de kop af 20 jaar een prachtig paar. Ja, ja, het is eerlijk waar. Hoe krijgen ze het voor elkaar? Dat vraagt om een fotografisch kado, niet waar? Dus hieronder een speciaal kiekje voor hem en haar.

Ed beeldt hier prachtig het getal 20 uit, terwijl Shu haar best doet om het paar zo intelligent mogelijk vriendelijk toe te lachen. Kortom lieve schatten: van harte met jullie 20 jarig bestaan en dat er nog een veelvoud van decennia bij mogen komen. Een kus vanuit Penang, Maleisië.

Hartverscheurend afscheid

Na bijna een jaar - de vakantie in Hong Kong en China daar gelaten - van studeren, werken, duiken en (nieuwe) vrienden ontmoeten, gaan we ons tropisch leven op Koh Tao verlaten.Poopsie, onze lieve poes, ligt hier nog niets vermoedend de avond voor ons vertrek heerlijk bij ons in bed.
Op het moment dat we met haar een laatste afscheidsfoto willen maken, stribbelt ze al flink tegen.
Met enige tegenzin en hongerige tijden vrezend, laat ze zich fotograferen. Dag allerliefste Poopsie, het ga je goed. Er komt vast een nieuw lief baasje die jou onweerstaanbaar vindt en die je voorziet van je dagelijkse Whiskas.

Familiebezoek uit China

Nooit eerder over de grens van China geweest, geen woord Engels, laat staan Thais sprekend: de familie ging het avontuur tegemoet en bracht ons een flitsbezoek. In krap tweeënzeventig uur, hebben we hen enkele high lights van Koh Tao laten zien en ervaren. Ze hebben een rondje over het eiland gereden op huurbrommertjes. Ze zijn de zee ingegaan vanaf het strand, visjes voerend om ze te lokken. Ze hebben de geneugten van fondue en barbeque op Chinees-Thaise wijze mogen beproeven. We hebben zelfs een boottochtje met elkaar gemaakt rond het eiland om op verschillende plekken te snorkelen. Uiteraard mocht een eerste duikervaring niet aan dit rijtje ontbreken. En ja, dan herkennen we in de familie weer de Chinese duikstudent, die niet gewend is aan lichaamsbeheersing en -coördinatie in het water.

Gelukkig konden de meesten wel zwemmen. Het zwemmen met vinnen aan, was echter nog een uitdaging. Hier watertrappelt A Hoi voor zijn leven.

Zonder vinnen gaat het hem stukken beter af om horizontaal te snorkelen.
De kleine Nono is a-typisch Chinees in die zin dat hij een echte waterrat is.
Net zoals in China is het bestellen van de lunch of het diner een hele uitdaging, zeker omdat ze de buitenlandse taal alles behalve meester zijn.
De Chinese gebruiken kunnen uiteraard niet uitblijven: die eeuwige opgestoken vingertjes voor de foto.
Heerlijk lui en relaxed op de kussens van Tropicana. Het liefst hadden ze nog minstens een maand gebleven.
Van links naar rechts met de klok mee: Nono - zoontje van Michelle, A Hoi - man van Michelle, Michelle, San San, Shu, A Cheung - reiziger uit Shenzhen die zich onderweg bij de familie heeft aangesloten, Yoyo - zoontje van A Cheung.
Veel hectiek en blijdschap voor het opstellen voor de onontkoombare en allesomvattende groepsfoto.
Daar is-ie dan! Inmiddels is de familie veilig thuisgekomen en zal de eerste buitenlandse vakantie niet snel vergeten: een bijzondere en mooie ervaring.

Valentijnsdag

Wat is er mooier dan vandaag op de 14e februari 2011 samenzijn met je aller-allerliefste Valentine?

Lekker op de bank voor de tv. Een aflevering van West Coast Choppers op Discovery Turbo. Een trog met paprika ribbelchips onder handbereik en het laatste restje witte wijn uit de fles uit de koelkast in een drinkbeker. Zet-hem op mannen, verras je meissie ook met zo'n buitengemeen romantisch diner voor twee.

Jeff en Sara

Nog zo'n lekker stel. Jeff en Sara uit Amsterdam. Vriendjes van Ed uit de Bijlmer en niet te beroerd om dit unieke stadsdeel tijdelijk in te wisselen voor iets platvloers als een tropisch eiland.

Ze kwamen, zagen en overwonnen. BEEEST! Glansrijk en met vlag en wimpel die certificaten BAAS gemaakt.
Jeff, helemaal Zen, zwemt tegenwoordig zonder problemen een keurige scheiding in zijn weelderige haardos.
Sara daarentegen opteert voor de hippe 'straight-out-of-bed-look'.
Zonder dissen, kijk dan hoe deze twee keurig de boel onder controle hebben. We zijn ernstig geroerd dat ze ons bezochten, en we hebben van ze genoten.

Dat vraagt om een wenslampion. Dus blote voeten in het zachtste zand dat Sara ooit tussen haar teentjes heeft gevoeld en "Als jij hem aansteekt Jeff, dan hou ik hem nog even vast".
Een laatste bemoedigend zetje en Houston we have lift-off.

Fijne mensen voor wie wij wensen dat hun wensen uitkomen.

Waldimar en Janneke

Een broer van een vriend van mijn broer. Laten we hem maar bij zijn naam noemen, die is al ingewikkeld genoeg.

We stellen aan u voor: Waldimar. Hij kwam samen met zijn meissie Janneke naar Thailand's leukste eiland Koh Tao om duikles te krijgen van Shu. Als trouwe volgers van onze weblog hebben ze zelfs hun reisplannen omgegooid toen ze hoorden dat we hier nog maar kort zouden zitten, alvorens we naar Indonesië vertrekken.
Dit is Janneke samen met een trotse Shu. Janneke moest wat angsten overwinnen om alle skills en oefeningen in het zwembad meester te maken. Uiteindelijk bedwong ze haar demomen en lukte zelfs de beruchte oefening 'onder water masker afzetten en weer opzetten' haar. Een topprestatie.

Van veraf lijkt ons tweede huis - de Big Buddha boat - een inimini bootje.
Maar als je op het randje staat en je moet het diepe inplonsen dan piep je wel anders. Janneke toont op deze foto een perfect uitgevoerde 'giant stride', dé manier om te water te gaan vanaf onze toch-best-wel-hoge-boot.

Je masker af- en opdoen in het ondiepe gedeelte van het zwembad is één ding, maar stel je voor dat je het moet doen op twaalf meter diepte op de duiksite White Rock. Janneke slaagde ook voor deze test met vlag en wimpel.Hetgeen uiteraard gevierd moet worden met een staatsieportret van de schatten.
Ze zijn leuke, lieve mensen en daarbij uitmuntende duikstudenten. Achteraf bezien hebben ze van het begrip 'drijfvermogen' duidelijk meer kaas gegeten dan Ed.

Uiteindelijk was zelfs de PADI specialty course Underwater Hyrogliphic signaling een eitje voor onze supersterren. Kortom, het was superleuk dat ze hier waren en we zijn benieuwd naar hun belevenissen in het hoge Noorden van Thailand.