Familie Nijmeijer

Vriend René belde Ed dat hij hoe-dan-ook even langs moest komen voor het uitwisselen van de nieuwsberichten van de afgelopen zestien maanden. De belofte van een sushi diner was niet eens nodig om Ed te laten instemmen met een rendez-vous.
Lekker stel: René, Louise en hun kids Roxy en Joe - en midden op tafel een overheerlijke sushi schotel.
Roxy is de aller grootste fan van Shakira en zou zich het liefst inschrijven voor een cursus buikdansen om te leren dansen zoals haar idool.

Gehuld in een rose rinkelend danskostuum zoals échte buikdanseressen hebben, geeft Roxy een fantastische dansshow.

Joe zit qua artistieke periode op dit moment in zijn rondjes en cirkels fase. Waarschijnlijk put hij inspiratie voor zijn prachtige tekeningen uit de in huis aanwezige ballonnen.

Deze dansmarieke leek in eerste instantie wat verlegen te zijn voor de cameraman.

Maar na een wijntje kwam ze helemaal los. Samen met dochterlief gaat ze helemaal 'Loca' en schudt ze de bips op het ritme van 'Waka waka'.

Mooi Nederland

Alhoewel we even in Nederland op vakantie zijn, hebben we zo nu en dan toch het idee dat we hier nog méér reizen dan we in Azië hebben gedaan. Zo zijn we dit weekend naar het mooie Friesland geweest.

Bij de Afsluitdijk hebben we een korte stop gemaakt om de onheilspellende wolkenpartijen en de wilde zee te bekijken. Ed vanaf een dijkje, volop in de wind en Shu veilig vanuit de auto.

Hier moesten we zijn. In het plaatsje Wons of liever Wûns op z'n Fries.

Om vervolgens bij de heerlijke lunch met Paul en Sonja aan te schuiven. De schatten verwenden ons met zelfgebakken brood en zomerkoninkjes.

Familielunch

Tijdens de familiebezoeken in China had Shu een speciale missie: het uitzoeken van de stamboom van de familie Yip. Eén van de vele interessante gebeurtenissen binnen de familie is dat de oom van Shu's vader lang geleden naar Nederland is gekomen. Hij verliet zijn vrouw en twee kinderen en ging op zoek naar werk in het Westen. In Nederland stichtte hij een tweede gezin met nog eens vier kinderen. Om de stamboom aan de familie te presenten, organiseerden we een familielunch.

In dit voor vele Chinezen in Nederland bekende restaurant vond de lunch plaats: Tai Wu in Rotterdam.

Hier zit dan een groot gedeelte van de Nederlandse tak van de familie Yip. Van rechts naar links: Ka Wah (tante van Shu), Rebecca (moeder van Shu), Dorris (vrouw van Joep), Joep (oom van Shu), Ning Wah (tante van Shu), Linda (vriendin van Ruud), Ruud (broer van Shu), Daan (zoon van Joep en Dorris), Shu, Tim (zoon van Joep en Dorris), Marie-Louise (vriendin van Tim), Jack (vader van Shu).

Dit is geen portret van Ed, noch een verloren gewaand familielid, maar het betreft de welbekende Chinees-restaurant-huis-Buddha.

De zon in zee zien zakken

Na de vele zonsondergangen die we hebben mogen bewonderen in Maleisië, Thailand en Indonesië, waren we uiteraard erg benieuwd hoe ook alweer de zonsondergang in de Noordzee is.

Daarvoor moest eerst worden afgesproken met Eric en Saskia om in Noordwijk een hapje te eten. Shu werd door Eric en Saskia aangenaam verrast met een heerlijke tonijnsalade en een súper rood gebakken biefstuk.

Zo, en deze komt bij de verzameling.

Nicht Yi Ha

Al vele malen hebben wij nicht Yi Ha gedurende onze reis in China opgezocht. Waar zou ze nu eigenlijk zijn?

Rebecca (moeder van Shu) gedraagt zich hier als een ware Chinese reisleidster. Blij en enthousiast als ze is met het hele gevolg achter zich aan.

'Vergeet niet voldoende water te drinken en als u nu rechts kijkt, dan ziet u - door de blinde vlekken in uw zonnenbril - helemaal niets'.

Vier kleine Chineesies op een bankje.

En het is niet een bankje ergens in een park in China. Het is het bankje van de bushalte langs de A4 bij het brugrestaurant van de La Place! Yi Ha was voor een bezoekje een paar dagen in NL.

Bliksembezoek Sinnieklaas

We kregen hooggeplaatst bezoek aan huis. Shu stond al de hele dag onder hoge spanning te wachten bij de deur. Op deze stralende tweede Pinksterdag in Hoofddorp werd er om 16:00 uur op de deur geklopt.Shu schaterde het uit: "Hoor wie klopt daar kinderen?"
Want het was Sinterklaas Fred en zijn lieftallige Ellen - fijne vrienden van Shu. Ze hebben een rijke gezamenlijke historie en gedeelde avonturen, waaronder vele als Hulpsint Fred en Hulppiet Shu.

Pinksterdiner

De lunch bij Evert en Mariëlle werd gevolgd door een diner bij Chris en Monica en de kids, vergezeld door Jeroen en Alex en hun kleine grote man.Dit is Chris en Moon's oudste dochter Sanne. Viereneenhalf jaar oud en geheel volgens de Pinkster dress code gekleed in het rose. Als je effe meeloopt, dan toont ze je met liefde haar nieuwe fiets.
Rose met bloemenmandje natuurlijk.
Terecht trots als een pauw; Ed's hart heeft ze op zak.
Eenmaal in de greep van Sanne móét je natuurlijk ook haar achterwaartse koprol bewonderen in het kleine speeltuintje verderop.
Dit - voor in beeld - is baas Rozemeyer.
Mik is zijn naam; moppentopper en grappenmaker van nature.
Wij denken die kids een beetje te kunnen doorgronden en begrijpen.
Maar terwijl Chris en Moon's jongste telg, de lieve Carlijn, als afleidingsmanoeuvre ligt te tukken, bekokstoven deze twee de meest complexe, geweldige en wereldmacht veroverende plannen.
En terwijl we hen vol liefde adoreren lachen ze ons keihard uit. Kortom: geweldig, you've gotta love them.

Pinksterlunch

De agenda's zitten vol. We doen een tournee door Nederland. Ontbijten hier, lunch daar en diner elders. Waar we erg naar uitkeken was de drukke Pinkster zondag. Eerst zijn we naar Rotterdam afgereisd om bij Evert en Mariëlle te lunchen. Om ons een Hollands welkom te heten, had Mariëlle een verse appeltaart met slagroom gebakken.

Kennelijk moet men toch van enige Chinese afkomst zijn om gemakkelijk dit bijzondere gebaar met de vingers te kunnen maken.
Gezien het glaasje Rosé op de kinderstoel, was Shu nog niet verleerd hoe te genieten van een heerlijke lunch in de Hollandse buitenlucht.

Wonderschoon Rhoon

De vrienden Nic en Cindy en hun mooie meiden Megan en Sara zijn tijdens onze reis verhuisd. Ze wonen nu in een mooie nieuwe woonwijk in Rhoon. Daar moest Shu natuurlijk even polshoogte gaan nemen. Aldus reisde ze af naar Rhoon voor een zaterdaglunch met het hele gezin.

Megan vroeg zich na Shu's verhalen over Chinezen af hoe haar naam in het Chinees zou klinken. Na wat overdenking kwam Shu met 'Mei Gen'. Dat betekent: 'mooi vanaf de wortel/oorsprong'.
Sara kon uiteraard niet wachten op de vertaling van haar naam. Shu heeft haar met instemming van mama Cindy 'Sa La' genoemd, wat 'Pittig zand' betekent. Haar pose op deze foto zegt al genoeg.
Van links naar rechts: Cindy, Shu, Sara en Nic; zeer vakkundig vastgelegd door topfotografe Mei Gen.

World Press Photo

We moesten natuurlijk met vriend en fotograaf Rick naar de World Press Photo expositie in de Oude Kerk in Amsterdam.Het beeld van het jaar: een portret van een Afghaans meisje met afgesneden neus.
Rick raasde langs de winnende beelden, waaronder eentje van een docent van onze Fotoacademie, de Volkskrant fotograaf Joost van den Broek.
Het kabinet zaagt aan kunst en cultuur, kansloos koppen er af!

Iedereen moet eigelijk verplicht af en toe even naar dergelijke exposities. Laat je verrassen of ontroeren, walgen of emotioneren; dat is wat beeld (lees: kunst en cultuur) met je kan doen.

Berggeiten

We waren dus in Zuid Frankrijk. Ergens op een berg in het skigebied Puy Saint Vincent, in de buurt van Briancon. In de winter kan je slalommen op je lange latten, in de zomer is het een Walhalla voor buitensporters. Van Alpine bergbeklimmen, via trail running, raften, parapanten, mountain biken en weet-ik-niet-wat naar ouderwets tegen een berg op lopen. Je kan het zo gek niet bedenken.Nou zijn die twee helemaal op en top in shape en fit met al dat fietsen van ze, dus een heuveltje op de zaterdagmiddag is voor hen - in tegenstelling tot menig van ons - een peulenschil.
In hun allerlaagste versnelling, en op de toppen van onze kunnen, bereikten we uiteindelijk het hoogste punt van de berg Les Tettes.
Maarten hijst zich in de verte naar 2044 meter, ook Yvonne - op de voorgrond - vindt dat een geweldige prestatie.
Een berg van een kerel, of in andere bewoording: een top vriend. Op de top kwamen we ook nog deze zeer dubieuze geitenvriend tegen.
Het begin van een massale ruiming: een geit met snotneus kán een teken zijn van de gevreesde 'bek en klauwzeer pest ziekte' onder bruin-zwarte gehoefde fluffy bergdieren.
Een van de geiten bleek een lekker moppie te kunnen rappen.
Deze geit (links in beeld) was, door veelvuldige liefkozingen, al snel niet meer bij ons gezelschap weg te slaan. Zoals gezegd, deze geit (rechts in beeld) was niet meer bij ons weg te slaan.
Hij ging zelf zo ver dat hij dit witte exemplaar een kopstoot gaf en hem over de richel het ravijn in werkte om zich het alleenrecht op aanhaling toe te eigenen.
Op de fotoacademie werd ons op het hart gedrukt: let goed op dat je scherp stelt op het oog.
In China geldt het getal vijf als het geluksgetal. Dat konden we op de bergtop geheel bevestigen.