Diving Sipadan

De tweede dag van ons verblijf bij Big John's gingen we naar Sipadan. Dé duikbestemming die al meer dan tien jaar bij Shu op haar verlanglijstje staat. Sinds februari 2007 heeft de Sabah Park Authority vastgesteld dat het duiken rondom Sipadan is gelimiteerd tot slechts 120 duikers per dag. Dit maakt het duiken bij Sipadan alleen maar nóg exclusiever en des te spannender.

Bij aankomst worden alle duikers geregistreerd en 'gecontroleerd'. Dankzij twee plotselinge afmelders konden wij op het laatste moment mee en ons onder hun naam(!) aanmelden.

Op Sipadan is behalve een sanitaire voorziening en een overdekte rustplaats geen enkel duikresort aanwezig; een echt onbewoond eiland.

Gelukkig is het onderwater niet bepaald onbewoond. Hier krioelen honderden Jackfish op de dive site Turtle Cave.

Na twintig minuten duiken tijdens onze eerste duik zagen we op 20 meter diepte deze zware jongen; een Grey Reef Shark.
Samen met nog twee broertjes en een White Tip Reef Shark gingen de vrienden een blokje om.
Deze Hawksbill Turtle wist niet hoe gauw hij weg moest duiken voor de fotograaf.
En deze Green Turtle schrok zich óók een hoedje bij het zien van de cameraman en stopte snel zijn kop onder het koraal.

Beiden zullen wel gedacht moeten hebben dat ze een gigantisch grote Hairy Frogfish met een camera zagen, zoals op deze - van Google gehaalde - afbeelding is te zien.

Deze turtle was zelfs zó van slag dat hij pardoes van het rif af gleed en zich nog ternauwernood kon ophijsen. In plaats van de arme turtle een handje te helpen, kon Shu bij het zien van de fotograaf slechts aan één ding denken: vingers in de juiste stand, als een ware Chinees.

Gelukkig kon deze oude en wijze blanke turtle de anderen gerust stellen. Hij herkende namelijk zichzelf een beetje in deze Urang Putih -'blanke mens' in het Maleis - en legde zijn collega's uit dat de fotograaf gewoon een behaard mens was.

Met als gevolg dat dit zeeschildpad zonder angst en beven geheel ontspannen voor de camera poseerde.

Diving Mabul

Op het busstation van Semporna werden we aangesproken door de goedlachse Nick. Of we al wisten via welke duikschool we de wondere onderwater wereld van de eilanden Mabul en Sipadan zouden gaan beleven. Hij tipte ons Big John en zo geschiedde. We maakten de overtocht naar Big John's homestay op Mabul en schoten rap in onze zwembroekjes om te water te gaan.

We doken op de eerste dag van ons verblijf op vier verschillende plekken op Mabul en keken onze ogen uit. De Giant Groupers die we tegenkwamen op de eerste duik deden hun naam eer aan. De twee gigantische bullebakken lagen lekker met hun dikke lijf in het zand na te puffen van een goed maal.
Deze knul zagen we beiden voor het eerst in onze duik-carrières: de Crocodile Fish. Deze kerel deed zijn naam gelukkig níet echt eer aan, want van deze bodembewoner valt weinig te vrezen.
Mabul staat bekend als Macro-heaven. De meeste duikers komen hier het kleine spul bekijken. Je struikelt onderwater over de felgekleurde slakjes, inktvisjes en krabbetjes. Dit is een Nudibranch - een soort slak. Je vindt ze op Mabul in de meest fantastische vormen, formaten en kleuren combinaties.
Dit is niet een afgehakte kop van één of ander eng beest. Dit is de kop van een levende Snake Eel. De beste kerel graaft zichzelf in en wacht tot er een prooi langskomt - of hij is gewoon het leidend voorwerp van een foute practical joke van zijn vrienden die hem tot zijn nek ingroeven; wie zal het zeggen.
Dit is géén time-laps foto van een opstijgende Eagle Ray. Het zijn er drie die een vliegshow á-la Blue Angels afgeven. Een magisch en betoverend beeld en één van Ed's all-time favorite onderwater hoogtepunten.
Nog een novum voor ons: een fikse Cuttlefish - in het Nederlands een Katvis of Sepia. Alles aan het beest beweegt, rolt, fladdert en wappert.
We sluiten Mabul af met het knapste koppie van de klas: de Frogfish. Hierboven de uiterst charmante gele versie met bruine korsten en wratten. Is hij niet om op te vreten?

Semporna

We verlieten de apen om op bezoek te gaan bij oud duikstudent en vriendin Cyril in de kustplaats Semporna. Cyril had nét haar Instructor Development Course (IDC) achter de rug en aangezien we in de buurt waren moesten we de kersverse PADI instructrice natuurlijk even wat felicitatie-knuffels komen geven. Cyril deed ooit haar Rescue Diver cursus bij ons op Koh Tao. Haar Divemaster certificaat haalde ze in Maleisië bij Borneo Unlimited Divers en daar deed ze ook haar IDC. Het weerzien duurde helaas slechts twee uur, want Cyril stond op het punt om terug te vliegen naar Beijing. Toch was het de moeite waard om haar gulle lach en glinsterende pretogen weer even te mogen aanschouwen.
Semporna is de springplank voor de duikeilanden Mabul en Sipadan. Voor de rest is er voor de toerist niet veel te beleven in deze stad. Op de agenda stond alleen nog een razend spannend bezoek aan de herenkapper. We vonden er één die volledig bemand bleek door een onuitputtelijke hoeveelheid beoefenaars van de herenliefde. Aldaar liet Ed zijn vettige dooie punten eens grondig kortwieken.

Monyet Belanda

In Bukit Lawang op Sumatra bezochten wij al de Orang Utans, maar wist u dat er apen zijn die speciaal vernoemd zijn naar de Nederlanders? We zochten ze vandaag op in het Labuk Bay Proboscis Monkey Sanctuary op het Maleise gedeelte van het eiland Borneo.

Bij binnenkomst troffen we direct deze vriendelijke vriend aan. Het deerde hem niet dat er een blijde Chinees met hem op de foto wilde, zolang hij maar van de kousenband kon blijven eten. Maar deze anarchistisch punk-aap met hanenkam was niet waarvoor we kwamen.

De aap van onze interesse zit hier vanaf een perfect uitkijkpunt zijn twintig vrouwtjes en veertig jongen in de gaten te houden; de notoire Nasalis Lavartus - oftewel de neusaap.
De neusaap dames van één van de groepen in de sanctuary genieten met hun kids van een uitgebreid lunchbuffet van komkommer en dikke pannenkoek.

Maar wat is er zo bijzonder aan deze neusapen? Uiteraard: hun grote neuzen. Maar kijk ook eens naar die bolle buik. Ze hebben, net als koeien, meerdere magen om al het moeilijk te verteren groenvoer dat ze eten, te verwerken.

De Maleisische bijnaam van de neusaap is Monyet Belanda ofwel 'Nederlandse aap' of zelfs Orang Belanda, dat 'Nederlander' betekent. In de koloniale tijd zagen de Indo's de treffende gelijkenis tussen de apen en de Nederlanders: hele grote neuzen en enorm dikke buiken.

Waar staan deze toeristen nou precies foto's van te maken?
Van dichtbij gezien moge het wel duidelijk zijn - de kenmerkende erecte penissen (stijve piemels) van twee opgewonden jongens uit de vrijgezellen groep. Overigens groeit ook de neus van het mannetje wanneer hij opgewonden is.
Deze knul zit wat netter opgesteld voor de camera. Van opzij zie je goed wat een grote hangneus hij heeft. Je ziet ook goed dat de vacht op de rug en borst van de mannetjes op een jasje lijkt. Het is door zijn tekening net of hij zijn jungle-bodywarmer aan heeft.
Maar pas op je woorden. Lach hem niet uit, want binnen een paar fikse sprongen zit hij is je nek. 'Had je wat, ouwe?'

Nog één keer de neusaap van dichtbij en in alle detail. Hij heeft een prachtige jaren '60 kuif en hij mag wel oppassen met die Amish-baard van hem.

Zeg nou eerlijk, die Indo's hadden wel een neusje voor een juiste vernoeming van de Monyet Belanda.

Kota Kinabalu

Na ons 59-daags bezoek aan de Filipijnen, hebben we afgelopen zondag Manila ingeruild voor Kota Kinabalu in Maleisië. We hebben genoten van ons fijne leven op het eiland Panglao en nu werd het weer tijd om verder te reizen.

Gehuld in onze meest kuise kleding - korte broeken en blote schouders zijn niet toegestaan in het Indonesisch consulaat - kregen we gisteren een visum voor 60 dagen.
Uit dit bord blijkt dat er méér dingen niet zijn toegestaan. Volgens de tekening word je vanaf minder dan 1 meter in je rug geschoten als je over het hek klimt en dit appartementen complex betreedt.
Al sinds onze aankomst is het weer in Kota Kinabalu erg benauwd en bedrukkend. Vandaag kwam dan eindelijk de verfrissing: een enorme wolkbreuk met als gevolg tergende tropische regen en onheilspellende onweer.
Het dak van de loopbrug over de vierbaansweg kon de regen niet eens aan. Het water stroomde als een watergordijn door het dak naar beneden.
Wij waren duidelijk niet voorbereid op deze natte verrassing.
Maar dat was gelijk een mooi excuus om de rest van de dag de deur niet meer uit te gaan. Wat is er nog heerlijker dan DVD films te kijken op bed met limonade en crackers? Met opgetrokken en gesperde tenen van spanning hebben we ons verlekkerd aan de verslavingwekkende tv-serie over vampieren: 'True Blood'.

DMT's aan het werk

We berichtten u al eerder over onze lievelingen, de DMT's van Sierra Madre Divers. Eén van de bijzonderheden van de Divemaster opleiding is dat de student, waarschijnlijk voor het eerst in zijn duik-carrière, onbeperkt en hardcore kan gaan fun-duiken. Om uiteindelijk te kunnen worden afgetekend als Divemaster moet de duiker tenslotte minimaal 60 gelogde duiken op zijn naam hebben staan.

Uiteraard moet er wel naast het ongelimiteerd fun-duiken ook serieus geluisterd worden naar wat de instructeur te vertellen heeft in haar briefings.

Na de theorie examens wordt vooral veel ervaring opgedaan in het assisteren bij de verschillende duikcursussen. Mikhail staat aandachtig mee te kijken hoe Shu - als een ware artiest op een podium - een demonstratie geeft hoe een duikfles op de juiste manier op te tuigen.
Sarah zit achterover leunend te wachten totdat het podium de hoogte in draait zoals bij vele popconcerten het geval is.
Marina maakt zich klaar om als eerste het water in te gaan om de Chinese studenten letterlijk en figuurlijk op te vangen. Het zwembad mag weliswaar slechts 1.50 meter diep zijn, maar er zijn maar weinig studenten die zich hierin zonder hulp staande of drijvende kunnen houden.

Vervolgens is het vooral hard werken voor de DMT's tijdens de eerste duiken van de PADI Open Water cursus. Marina helpt hier de student de horizontale zwemhouding te verkrijgen voor het beste duikresultaat.

Hier houdt onze Russische schone de student strak in de gaten om te voorkomen dat hij langzaam naar de oppervlakte stijgt.
Mikhail staat op scherp om op ieder moment in te grijpen als de student tegen het koraal dreigt te botsen.

En dan wordt er ook verwacht dat je als DMT met de studenten op de foto gaat.

En als 'rol model' voor de studenten laat je als DMT vooral zien dat je veel lol hebt in het duiken door met gekke bekken en gebaren voor de camera te poseren, zoals Sarah hier doet.

Divemaster Trainees

Normaliter begeven wij ons voornamelijk in het bijzijn van duik-maagden. We nemen de PADI Open Water studenten aan de hand voor hun eerste hoogtepunten in het diepe blauw. Getuige zijn van een ontluikende liefde voor de onderwaterwereld is super leuk. Maar het kan ook best vermoeiend zijn om onze bloempjes te leren om onder water al die spartelende armen en benen in bedwang te houden.

De recentelijke komst van Divemaster Trainee (DMT) Sarah bood ons een zeer prettige afwisseling. Eindelijk weer eens iemand onder onze vleugels die zich onder water daadwerkelijk in een rechte lijn kan voortbewegen.
Sarah is een leergierige dame. Ze is bovendien een schatje die bereid is tot een uitermate grote inzet.
En daarmee stuiten we op nog een voordeel van de aanwezigheid van een DMT: terwijl Sarah het lastige werk doet, kunnen wij fijn proefwerken nakijken.
U begrijpt dat ons geluk niet op kon toen er zich afgelopen week nog twee DMT's aandienden. De Russische Marina en Mikhail, onze onderburen in het appartement, vroegen ons hun Divemaster training, die ze bij een andere duikschool zijn gestart, af te maken. Ze hadden elders wat nare ervaring gehad en wendden zich tot ons. Natuurlijk hebben we ons met volle overgave en met alle liefde op hun opleiding gestort.