Berggeiten

We waren dus in Zuid Frankrijk. Ergens op een berg in het skigebied Puy Saint Vincent, in de buurt van Briancon. In de winter kan je slalommen op je lange latten, in de zomer is het een Walhalla voor buitensporters. Van Alpine bergbeklimmen, via trail running, raften, parapanten, mountain biken en weet-ik-niet-wat naar ouderwets tegen een berg op lopen. Je kan het zo gek niet bedenken.Nou zijn die twee helemaal op en top in shape en fit met al dat fietsen van ze, dus een heuveltje op de zaterdagmiddag is voor hen - in tegenstelling tot menig van ons - een peulenschil.
In hun allerlaagste versnelling, en op de toppen van onze kunnen, bereikten we uiteindelijk het hoogste punt van de berg Les Tettes.
Maarten hijst zich in de verte naar 2044 meter, ook Yvonne - op de voorgrond - vindt dat een geweldige prestatie.
Een berg van een kerel, of in andere bewoording: een top vriend. Op de top kwamen we ook nog deze zeer dubieuze geitenvriend tegen.
Het begin van een massale ruiming: een geit met snotneus kán een teken zijn van de gevreesde 'bek en klauwzeer pest ziekte' onder bruin-zwarte gehoefde fluffy bergdieren.
Een van de geiten bleek een lekker moppie te kunnen rappen.
Deze geit (links in beeld) was, door veelvuldige liefkozingen, al snel niet meer bij ons gezelschap weg te slaan. Zoals gezegd, deze geit (rechts in beeld) was niet meer bij ons weg te slaan.
Hij ging zelf zo ver dat hij dit witte exemplaar een kopstoot gaf en hem over de richel het ravijn in werkte om zich het alleenrecht op aanhaling toe te eigenen.
Op de fotoacademie werd ons op het hart gedrukt: let goed op dat je scherp stelt op het oog.
In China geldt het getal vijf als het geluksgetal. Dat konden we op de bergtop geheel bevestigen.