Wodan

Nog regelmatig denken wij aan onze lieve poes Poopsie op Koh Tao. Zou ze de zware regenbuien met de landverschuivingen te slim af zijn geweest?

Zou ze nog steeds zo zorgeloos snurken en zich helemaal nergens druk over maken? Tegenwoordig worden wij iedere ochtend wakker met een ietwat kortharigere crèmekleurige viervoeter voor onze deur. Hij heeft zich één van de stoelen op het balkon van onze bungalow toegeëigend en heeft deze ingericht tot hondenmand. Ook nadat wij ons hebben gedoucht en zijn aangekleed, ligt hij nog heerlijk ongestoord door te ronken. Pas als we aanstalten maken voor het ontbijt, springt hij ineens klaar wakker uit zijn mand om ons te volgen naar het restaurant van het Muaro Beach resort. Maar, eerlijk is eerlijk, hij is niet alleen uit op onze omeletten of banana pancakes. Hij geleidt ons iedere keer trouw naar al onze bestemmingen in het dorp. Daarbij loodst hij ons langs horden pesterige schooljongens. En hij zorgt er voor dat we netjes aan de kant van de weg lopen. Shu heeft hem Wodan gedoopt.