vrijdag 24 februari 2012

Een kroon voor ons prinsesje

Het is niet altijd pijs en vree tussen ons en de Aziatische keuken. We gaan u niet vergenoegen met verhalen over buikloop en nachtelijke toiletraces ten gevolge van een overvloed aan rode pepers in ons huidige dieet, maar dit topic verhaalt over een ander kwalijk aspect van de plaatselijke cuisine: harde maankoeken en andere tandenbrekers. In één week tijd braken zowel Shu als Ed respectievelijk een kroon op een Chinese maankoek en een kies op een smaakloos dessertkoekje. Aangekomen in Kuala Lumpur togen we richting een bonafide dokter gigi [red: tandarts] voor een rappe reparatiebeurt van de kunstklappers. Ed's kiesprobleem was met wat stopverf en een rolletje plakband snel verholpen. Ons Aziatische keizerlijke prinsesje - hier neergevleid op een lederen troon in de wachtruimte van de tandarts - verdient natuurlijk niet minder dan een 100% porceleinen kroon. Zeer veelvuldig tandartsbezoek met eindeloos passen en meten was het gevolg. Vandaag was echter de grote dag: de kroning van Hare Doorluchtige Keizerlijke Hoogheid Shu de Eerste. Nummer 46 rechtsonder was de gelukkige. Ondanks de verkeerd gespelde naam op de mal past hij prachtig. Dokter Eileen Hana is overigens de aller liefste en zachtaardigste tandarts ooit en ze draagt de hipste hoofddoeken van Kuala Lumpur en omstreken. Hier ligt voor een kleine 450 Eurotjes aan tijdelijk en blijvend porcelein in een steriel schaaltje. Nog een koopje, want in Nederland ben je heel wat meer kwijt voor zo'n knappe kroon. Shu's eerste reactie bij het zien van haar nieuwe aanwinst: 'Ik hebf vwel vweer zin in zo'n lekkele maankoek'.
[naschrift van de redactie: we leven mee met onze koninklijke familie in deze tijd van onzekerheid rond de toestand en herstel van Prins Friso]

1 opmerking:

  1. Nu kunnen wij zeggen, "het leven is zo hard als een maankoek", dat is eens iets anders dan de bikkel! Naar verwachting zal ook Ed nu lekker eten met zijn geplamuurde kies, ach bij onze lieve tandarts Keijzer viel hij ook al steeds in de prijzen, die beste man had zulke goede ogen dat hij altijd wel een gaatje kon vinden! Broer lief Martin moet nu alleen naar de tandarts terwijl hij anders samen met zijn "kleine" broertje moedig ter behandeling naar de pijnstoel toog!

    A-fijn, als moeder zie ik nu toch wel dat ik een paar stoere bikkels als zoons heb getroffen, helaas zie ik ze te weinig maarja ik ben ook een bikkel..., moeder BIKKEL dus...!

    BeantwoordenVerwijderen