Apenkoppen

Het Sumatraanse dorpje Bukit Lawang, vrij vertaald 'deur naar de heuvel', staat bekend om het Orang Utan Rehabilitatie centrum. Als we even zoeken naar de definitie van 'Rehabilitatie', dan vinden we het volgende: "Proces waarbij door hulpverlening en begeleiding en door beïnvloeding van de omgeving een bijdrage wordt geleverd aan het herstel of de uitbreiding van de handelingscompetentie van de cliënt in zijn woon-, werk- en leefomstandigheden". Met andere woorden, zorgen dat die apenkoppen weer een beetje op eigen benen kunnen staan, in plaats van continue te bedelen om bananen. We doen weer een rondje 'spot het beest op de foto'. Gelukkig steekt dat oranje lekker af tegen het groen van deze prachtige Pandanus Palm.
Het bleek een mannetje van ongeveer vijftien jaar oud. Orang Utans, wat trouwens Indonesisch is voor 'bos mensen', kunnen in het wild dertig tot veertig jaar oud worden.
Hier kunt u weer wat bonus punten sprokkelen, want deze jongen zit, ondanks zijn omvang, prima verstopt.
Vanuit een andere hoek laat hij zich wat beter fotograferen. Ondanks de treffende gelijkenis van deze kerel met onze Ed, blijkt de Orang Utan overigens, van alle grote primaten, het verste familielid te zijn van de mens. 96,5% van ons DNA is identiek aan dat van zo'n rooie rakker.De Orang Utans leven solitair. De kids blijven bij mama tot ze een jaartje of zes zijn. Deze jonge dame had haar kleine jongen bij zich.
En dit is het betreffende inimini exemplaar. Hier contempleert hij zijn volgende slingerbeweging. Ma doet het grondig voor, maar het is in werkelijkheid behoorlijk lastig om niet telkens uit die bomen te lazeren.
Enfin, we hebben tijdens onze jungle trek, waarover later meer, maar liefst vier Orang Utans van dichtbij gezien. Met een mooi haarlichtje (red: tegenlicht wat het haar van achter oplicht) bungelt deze mama uit zicht. Een bijzondere ervaring om deze ambassadeurs voor het behoud van het regenwoud in het wild door de bomen te zien swingen.