Geslaagd!

Na acht intensieve lesdagen met drie praktijkexamens en vier theorie-examens, zijn we dan met vlag en wimpel geslaagd voor onze STCW (Seafarer's Training, Certification and Watchkeeping)!

Het Filippijnse onderwijssysteem verschilt wel enigszins met het Westerse; de letterlijke inhoud van deze syllabus werd in 442(!) PowerPoint pagina's in drie dagen door de docent aan de klas voorgelezen. En tot overmaat van ramp moest iedereen ook nog eens staand iets voorlezen uit de syllabus. Maar als gaststudenten deden we uiteraard mee, alsof dat de modernste methode van de wereld is.

Niet alleen Shu past zich aan aan de lokale gewoontes. Ed integreert zonder enige moeite of gene door in de pauzes, net als de meeste klasgenoten, in de schoolbanken te slapen totdat de docent de les weer aanvangt.

Zelf foto's maken is strict verboden (maar voor ons heeft men eerder al een uitzondering gemaakt). Deze plaatjes zijn gemaakt door de officiële fotograaf en kun je net als in een pretpark of dierentuin bij de kassa afrekenen.

Shu verzekert zichzelf ervan dat er geen zwembadwater vol met chloor in haar neus komt bij deze sprong van 3 meter hoogte.

Ed doet keurig zijn best om de benen bij elkaar te houden bij het te water gaan in de scenario van 'Abandon ship'.

Het in Nederland bekende 'Tropenrooster' is zo'n beetje het enige dat niet anders dan het Filippijnse. Met een gemiddelde temperatuur van 30 graden Celcius, werden we dagelijks tussen 14:00 en 15:00 al dismissed. Al met al een bijzondere ervaring en dan kunnen we nu onze Seaman's Book aanvragen.