We troffen namelijk een zeldzaamheid. De chauffeur van onze riante minibus was vriendelijk én absoluut niet gehaast. Hij stopte regelmatig bij bezienswaardigheden en opzienbarende verschijnselen.
Ergens langs de plaatselijke provinciale weg remde hij voor deze twee schatten, de kids van yakhouders. Op aanraden van onze chauffeur moesten we kennis maken met de verse yakyoghurt van hun pa en moe.
Voor dertig cent krijg je in een moderne nomadentent de yakyoghurt vers uit de pan in een bekertje geschept.
De vers zure lekkernij kon liefhebber van zuivel Shu duidelijk bekoren. Binnen een mum van tijd was het kartonnen bekertje volledig uitgelikt.
Met een blij gezicht vervolgden we onze weg naar de besneeuwde toppen in het Yading Nature Reserve. Die glimmer op Shu's voorhoofd is overigens geen yakyoghurt, maar de weerkaatsende zon die ons begeleidde op ons reispad.
Ons leven draait toch veel om eten, van een onverwachte tractatie krijgt een mens een behagelijk gevoel! Op dit moment ben ik een perentaart aan het bakken voor vriendin Manny, zij is morgen jarig! Rond de oven ruikt het zoet fruitig. O..,wee als ik met de taart de deur uitloop en Jan heeft het nakijken, dat kan natuurlijk niet. Daarom ben ik nu de 2e taart voor Jan aan het voorbereiden.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi leven hebben de kinderen in het Yading Nature Reserve, in deze ongereptheid kunnen zij spelen en ravotten dat het een lieve lust is. Dan mis je de overbodige luxe niet. En dan al die planten en bloemen die daar op de velden groeien!
Knuffels voor de kinderen van Tibet!