Rustieke Bed and Breakfast

Direct na onze aankomst werd er op de tweede verdieping van de school een kamer leeggehaald en aangeveegd. Het enige bruikbare wat ze hebben laten staan is een oud bankstel en een salontafel. Een keurig laken op twee vloerkleden diende de eerste nacht als bed. De vloer waarop we liggen is er één uit de koloniale tijd met vele houtwormen als bewoners. Op sommige plekken is het hout zó poreus dat, als je niet uitkijkt, je voet bijna door het plafond van het onder onze kamer gelegen klaslokaal steekt. Vanaf de tweede nacht slapen we enorm comfortabel op een tweepersoonsmatras. Zoals op de foto te zien, hebben we een heerlijke lichte kamer. De bovenverdieping, compleet met een Aziatisch hurktoilet en een waterbak om je met een emmertje te wassen, delen we met de vriendelijke chauffeur van de school en zijn vrouw die zich als een stille schim over de verdieping beweegt. We hoeven slechts de trap af te dalen om in een van de klaslokalen te belanden. Het toppunt van dicht bij je werk wonen. Enig nadeel van deze slaapplek is dat de kamer zich dag en nacht laat vullen met de geurige mengeling van kippenbloed, rottende visingewanden en durian. De ingang van de markt grenst namelijk aan die van de school. Deze dame begeeft zich naar de poelier en rechts boven op de achtergrond zie je onze slaapkamerramen. De poelier en zijn vrouw. Hun dierbaarste bezittingen zijn hun rubberen kaplaarzen, want het bloed en de ingewanden reiken tot aan de enkels. Iedere nacht worden nieuwe kippen luid kakelend aangeleverd. Een sneetje in de hals en onze poelier laat zijn kippen vliegen. Het zal hun laatste vlucht zijn. De kippen worden van een afstand in de als massagraf dienstdoende rode bak gebaskedbald, waarna ze met hun vleugels hun laatste stuiptrekkingen roffelen. Dergelijke bakken worden door heel Azië gebruikt als koelboxen. Hun aanblik zal voor ons nooit meer hetzelfde zijn. Iedere keer dat we de markt over moeten, trotseren we dit bloedbad. Met hoog opgetrokken broeken, op beslipperde tenen zoeken wij onze weg richting het volgende zich opwerpende obstakel.De visafdeling van de markt. Als je al niet onderuit gaat van de ondraaglijke stank, dan is het wel door de onneembare gladheid van de ijzelbaan van visschubben die het gangpad hebben overgenomen.