Zo ziet de bungalow er vanaf de zeekant uit. Geen auto’s voor de deur – überhaubt haast niet in heel Ihamahu – alleen veel hondenpoep en zo nu en dan een verdwaalde brommer. 
Iedere ochtend worden we vanaf 05:30 uur zachtjes wakker gemaakt door de fijne huiselijke geluiden die gastvrouw Mary vanuit de keuken maakt. 
Naast de vele honden voor de deur, het gekraai van hanen iedere ochtend en de gospel kerstliederen bij de buren, worden we iedere dag bezig gehouden door deze rode ‘man des huizes’. 
Onze drukke dagen hier vullen we met eten, slapen, eten, zitten, eten en nog eens zitten. Door de rust en stilte om ons heen, worden we bijna doof van het stroompje water dat uit de kraan komt. 
Vanuit onze stoelen op de veranda hebben we helaas maar weinig gevarieerd beeld. 
Voordat de electriciteit voor de vierde keer per dag uitvalt, nog snel even een foto van het huis vanaf de waterkant.
Knap van die mannen dat zij met hun smalle één persoonsbootjes laveren over de golven van de Banda Sea! Om voor vrouw en kinderen een lekker visje binnen te halen doen zij dus veel moeite!
BeantwoordenVerwijderenVoor jullie is het gasthuis een veilige plek om tot rust te komen en alle belevenissen te verwerken. Het ziet er liefelijk en eenvoudig uit, meer heeft een mens eigenlijk niet nodig.
Zo te zien zijn er niet zoveel grote verschillen, stenen en houten huizen, Jan vraagt nog even hoe het zit met de woningbouwvereniging!!! Ha, ha, waar gaan de jonge mensen van het eiland wonen als zij willen gaan trouwen?