Rumah RP

Vele jaren geleden zag Ed bij de schoonfamilie van zijn broer Martin al de foto's van het Molukse dorpje Ihamahu in de huiskamer aan de muur hangen. De vader van Ed's schoonzus Roos, onder familieleden bekend als Opa Pattinaja, heeft er zijn roots liggen. Met trots en weemoed werd er gesproken over de schoonheden van dit plekje op het eiland Saparua. Onder het genot van het vele lekkere eten dat Ed altijd bij de familie kreeg voorgeschoteld, droomde hij toen al weg bij de gedachte om ooit dit onbereikbare paradijs te bezoeken.
Een mens is tot meer in staat dan hij van achter zijn bordje Gado-gado kan bedenken. Samen met Shu zette Ed koers richting de geboortegrond van Opa Pattinaja en na heel wat gehobbel in vliegtuigen, boten, taxi's en bemo's reden we gisteren dan uiteindelijk het dorp Ihamahu binnen. Er volgen nog vele foto's van Ihamahu, maar vooraleer eerst iets over onze verblijfplaats: Rumah RP. Via het internet hadden we deze homestay, de enige accomodatie voor toeristen in het dorpje, een tijdje geleden al gevonden. Na wat rondvragen vonden we het huisje aan de zee - het naambord moet nog aan de voorpui worden opgehangen.
We begrepen van Mary, de beheerster en gastvrouw, dat het huisje is gebouwd door een Nederlands-Molukse dame genaamd Marga. Na wat communiceren met handen en voeten met Mary bleek Marga - waarschijnlijk - een dochter van een Pattinaja te zijn. Dat gaf ons een nog warmer gevoel dan we al hadden gekregen van de aanblik van de witte versierde kerstboom in de huiskamer.
Het eenvoudige, maar fijne huis staat direct aan het water en is met een overvloed aan luie stoelen ingericht op het ultieme ontspannen.
Hier sliepen we de afgelopen nacht en ook de komende nachten bevinden wij ons onder de hoognodige klamboe.
Mary verzorgt driemaal daags het eten, alsmede een snack in de middag. Ed neemt tijdens het ontbijt nog even het reisschema voor de komende maanden door, maar vooralsnog is het hier goed toeven.
Deze twee dames - Eva en Gian - zijn, voor zover we het hebben begrepen, de twee wonderschone kleindochters van Mary. Ze begeleidden ons gisteren met heel veel enthousiast gegiechel en gebabbel op onze eerste wandeltocht door het dorp.
Ed inspecteerde de te besnorkelen koraalformaties in het turkooise water aan het eind van de pier. Door het aanstormende weer - zie de bui in de verte - is het er gisteren nog niet van gekomen, maar weldra begeven we ons weer goed gemutst te water.