skip to main |
skip to sidebar
Kangding
De eerste stop na Chengdu was Kangding, city of love songs. We horen u denken: 'Wat is dat voor een zoetsappig dorp', maar niets is minder waar. Het is een rauwe nederzetting in een vallei tussen 3500+ meter hoge bergen. Die verstrengeling met liefdesliedjes hebben ze te danken aan het feit dat het omliggende gebied met zijn bergmeren, vergezichten en flora en fauna menig zwijmelend schrijver van songteksten heeft geïnspireerd.
Gewoon grijze flats met tralies voor de ramen, niks geen roze liefdesnestjes en luchtkastelen in dit dorp. Als enige opsmuk zien we overal de Tibetaanse gebedsvlaggen, maar daarover later meer.
We zitten hier op het grensgebied tussen de Han Chinezen en de Tibetanen. Overal tref je hier elementen van de Tibetaanse levenswijze, zoals deze XL gebedsmolen in de Jing'an tempel.
En zo ziet de tempel er van binnen uit. Je kan - volgens de Chinezen - veel over die Tibetanen zeggen, maar ze zijn in ieder geval heerlijk kleurrijk.
Ook de eetgewoonten in deze streek zijn Tibetaans. Aardig voorbeeld is deze marktman. Hij spuwt weliswaar de algemeen gebruikelijke Chinese zonnebloempitten uit, maar zijn handelswaar wijst naar een Tibetaanse graslandbewoner; de yak.
U weet wel, een yak, zo'n langharige koe met grote horens. In delen ziet hij er zo uit. We zien hem op dit weblog later vast nog wel eens een keer in oorspronkelijke staat.
Gewoon grijze flats met tralies voor de ramen, niks geen roze liefdesnestjes en luchtkastelen in dit dorp. Als enige opsmuk zien we overal de Tibetaanse gebedsvlaggen, maar daarover later meer.
We zitten hier op het grensgebied tussen de Han Chinezen en de Tibetanen. Overal tref je hier elementen van de Tibetaanse levenswijze, zoals deze XL gebedsmolen in de Jing'an tempel.
En zo ziet de tempel er van binnen uit. Je kan - volgens de Chinezen - veel over die Tibetanen zeggen, maar ze zijn in ieder geval heerlijk kleurrijk.
Ook de eetgewoonten in deze streek zijn Tibetaans. Aardig voorbeeld is deze marktman. Hij spuwt weliswaar de algemeen gebruikelijke Chinese zonnebloempitten uit, maar zijn handelswaar wijst naar een Tibetaanse graslandbewoner; de yak.
U weet wel, een yak, zo'n langharige koe met grote horens. In delen ziet hij er zo uit. We zien hem op dit weblog later vast nog wel eens een keer in oorspronkelijke staat.
Ai, Yak-kes, wat een aanblik zo'n losse kop en poten..., maar ik mag niet zo veinzend zijn want een smeuige biefstuk schuif ik ook heel graag op mijn bord!
BeantwoordenVerwijderenWij zien de keurige zwart-wit gelekte koeien in een sappig weiland en kopen de nette lapjes vlees bij de slager, t'Tussenstukje vergeten wij maar snel!
Nou Ed, je weet waar je het voor over hebt om een wilskrachtige vegetarier te zijn!