Nationaal Museum China

Groot is goed, dan is er lekker veel van. Dat moest de architect van het Nationaal Museum van China zo ongeveer gedacht hebben toen hij achter zijn tekentafel plaatsnam voor het ontwerp van het 313 meter brede en 40 meter hoge pand. Zulks een bouwwerk krijg je, ondanks een groothoeklens en een grote afstand tot het onderwerp, niet makkelijk op de foto.
Gelukkig is het plein waaraan het museum ligt ook van aanzienlijke omvang. Het Tianmen plein, beter bekend als het Plein van de Hemelse Vrede, heeft namelijk een oppervlakte van 440.000 m². Dat betekent dat je nog aardig wat stapjes achteruit moet schuifelen om het museum in al zijn grootsheid op de foto te krijgen.
In één van de centrale hallen van het museum wordt de bezoeker getrakteerd op heerlijk ouderwetsche communistische, socialistische propaganda (kunst)werken.
Gij miljoenen proletaren, in dorp en stad en mijn en veld. Die, om een karig loon te garen, met zware arbeid wordt gekweld. Leent ons gehoor en sluit u aan, vereend kan niets uw kracht weerstaan.
Gelukkig is er nog veel meer te zien, zoals een prachtige collectie oude Boeddhistische beelden.
Het doet ons goed te constateren dat de musea in China in de regel gratis zijn. Het resultaat is dat jong en oud van alle lagen van de bevolking in aanraking komen met kunst en geschiedenis.

De schreeuwende gelegenheids-blaataap nemen we maar op de koop toe; wie heeft er gezegd dat vooruitgang en ontwikkeling zonder horten en stoten zal gaan?

Maar voor sommige uitzonderlijke gevallen lijkt het verstandig om het deurbeleid toch maar iets aan te scherpen.

Ed was al veel langer verliefd op die karakteristieke mollige Chinese aardewerken paarden; hij beurde in het Nationaal Museum van China een heel setje mooie exemplaren.
Nét voor sluitingstijd van het museum kon hij nog een plaatje schieten van deze viervoeter, die u wellicht herkent. Het is één van de 9099 figuren van het Terracottaleger uit het graf van de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi.