Peking E(en)d

Aangezien het alweer bijna drie weken geleden is geweest dat we een blog hebben geschreven over eten, volgt hier maar weer eens een spannend smulavontuur. We zijn in Beijing, of zoals sommigen het spellen: Peking. We moesten natuurlijk een bezoek brengen aan een écht Peking eend-restaurant.

Het Peking eend-restaurant was niet moeilijk te vinden; de uitgangsborden van het metrostation Hepingmen (Poort van de vrede) verwijzen de liefhebber van Peking eenden naar uitgang C.
Bij het Beijing Quanjude restaurant aangekomen twijfelden we even. Het leek wel de ingang van een bioscoop of theater; zóveel mensen stonden er buiten.
Bij nader inzien bleek dat we een nummertje moesten vragen en nog 25 minuten moesten wachten totdat we werden omgeroepen door deze mooie 'Lady in Red'.
Alles in het restaurant is tot in de puntjes verzorgd. Dit is een eetstokjes-houder om al te erge bevuiling van het sjieke tafelkleed te voorkomen.De geschiedenis van het gerecht Peking eend gaat terug tot de Yuan-dynastie en in de 15e eeuw was het het favoriete gerecht van de Ming-familie. In dit restaurant worden de Peking eenden op speciale karretjes naar de tafels gereden en door de verschillende chefs in mooie stukjes gesneden.
Het gerecht wordt geroemd voor het dunne, knapperige vel, en wordt meestal geserveerd met veel vel en weinig vlees.
Men neme een aantal stukjes Peking eend en legge die op een dun pannenkoekje. Voeg er komkommer en lente-ui aan toe, tezamen met wat knoflook, suiker en Hoisin saus. Rol het geheel op.
En steek het geheel al loensend van puur genot in uw wijd opengesperde mond.

Kenners zullen zich af hebben gevraagd wat vegetariër Ed in dit restaurant deed. De arme Peking E(en)d had niet zoveel te zeggen en trok aan het kortste eind.