Voorzien van voldoende water en proviand, bewandelden en beklommen we de graslanden van Tagong met als doel het ver in het oosten gelegen klooster.
Bovenop één van de heuvels hadden we onze eerste bijzondere ontmoeting. Als een zalige zoete pudding, overgoten met overheerlijke witte chocoladesaus, doemde deze eeuwig besneeuwde berg voor ons op.
De tweede ontmoeting was minstens net zo zoet als de eerste. Deze moeder die terugkwam van een ochtendje Yakpoep verzamelen, werd door haar zoontje, huilend van geluk, in de armen genomen.
Een paar heuvels later, werden we uitgenodigd door dit zestal monnikendames om aan hun thee- en danskransje deel te nemen. We werden direct toegestopt met appels en zonnebloempitten, waarna we uiteraard werden overgoten met allerlei prangende vragen.
De parapluutjes waren in eerste instantie bedoeld tegen de zon, maar zouden wellicht van toepassing kunnen komen tegen de dreigende stortbui. Wij hebben het uiteindelijk gelukkig droog gehouden, maar we hebben wel uit voorzorg ons wandeldoel gewijzigd.
Van alle ontmoetingen op hoog niveau was deze misschien wel de meest bijzondere. Kijk eens naar die wolk, midden in beeld. De rand heeft de kleuren van de regenboog: halleluja!
'k Ben blij dat je midden in de Boedha cultuur nog iets van Onze Lieve HEER herkend. Dan voel je de nietigheid van jezelf, in de natuur krijgt HIJ je wel op je knieën al wil je soms niet bidden. Weet je nog dat je door de spelonk ben gekropen? Die grote steenmassa gaf niet mee en je kreeg het met je oerkracht geen halve centimeter opzij!
BeantwoordenVerwijderen